İnci ile Mercan

Onlar ki Mercan ile İnci’dirler. 

Peygamber’imizin gülleridirler. 

Yazık ki o gülleri soldurdular. 

Hasan ile Hüseyin’e kıydılar. 

Hazreti Nebinin en sevdiğisin. 

Efendimin gönlünün İnci’sisin. 

Sen cennet ehlinin güzel gencisin. 

Kıydılar canına İmam Hasan’ım. 

Görmedin sana kurulan tuzağı. 

O zevcen ca’de, düşmanın ortağı. 

Ağır ağır verdiler sana ağı. 

Kıydılar canına İmam Hasan’ım. 

Efendimin hiç solmayan Mercan’ı. 

Gönlündeki bitmeyen heyecanı. 

Bırakmadılar sinende o canı. 

Kıydılar sana İmam Hüseyin’im. 

Gitme dediler, bulaşma belaya .

Varma sakın o lanet Kerbela’ya. 

Onlar da ne ar vardır ne de haya. 

Kıydılar sana İmam Hüseyin’im. 

Güneş yakar Muharrem’in On'unda.

Diller kurur susuzluğun koynunda. 

Beş bin kişilik ordunun önünde. 

Kıydılar sana İmam Hüseyin’im. 

Duymadılar seni Kur’an dilinden. 

Serini aldılar gövden üstünden. 

Yezid denen o zalimin yüzünden. 

Kıydılar sana İmam Hüseyin’im. 

Bilmezler kadrini İnci, Mercan’ın. 

Onlar gülüdür Muhammet Mustafa’nın. 

Düştüler hırsına zalim dünyanın. 

Kıydılar canına Hüseyin, Hasan’ın. 

İLKER SEMERCİ