İnci kokusu

Daha önce notlarımda da yazmıştım bir kenara... İstersem bu edebiyatı yiyip yutayım, ister kelimelerin hakimi olayım; kızımın o cennet kokusunu anlatmaya ifadeler yetmez demiştim. Yine yetmeyecek evet, ama hiçbirşey yazmadan da olmaz diye düşündüm blogçuğum...

İnci daha karnımdayken, macera ruhlu biri olacağının sinyallerini vermişti bize. Erken doğum tehlikesi vardı- ve ona bağlı pek çok risk daha-. Ona hep " Kızım tamam, hayat güzel ama bu kadar da erken gelecek kadar değil" deyip durdum, çok şükür dinledi beni. Ve risklerin önemli bir ölçüde ortadan kalktığı haftasında, sezaryenle dünyaya geldi.

O gün, o soğuk ve uyuz ameliyathanede, kızımın ilk Inga'sından sonra hayatım bitti, yenisi başladı adeta. Kendi durumum zerre umurumda değildi, yattığım yerden görebildiğim kadarıyla kızımı takip ediyor, sürekli aynı şeyi soruyordum: " İyi mi?...", " Herşey yolunda mı? "... İnletiyor ortalığı kedicik, bir de o kadar ufacık ki, hemşirelerin doktorun ellerinde kayboluyor. Ve işte... beklediğim an... hastanenin süslü, logolu havlularına sarıp yanıma getiriyor, yanağıma koyuyorlar... Hayatımda alıp alabileceğim ennn derin nefesle kokluyorum kızımı...

Etrafımdaki anneler hep anlatırlardı - daha doğrusu anlatmaya çalışırlardı -  bu " evlat kokusu " dediklerini... Yapı olarak, yetiştirme tarzı olarak hep haline şükreden, kendinden memnun bir insan oldum blogçuğum... Ama o gün, "koku alabildiğime" belki de ilk kez bu kadar sevindim ve şükrettim. Öyle muazzam bir Yaradan eseri ki bu... Hem benim gibi, hem sevdiceğim gibi kokuyor. Bir yandan ikimize özel bir aroması, bir yandan da tüm çocukların masumiyeti var içinde... Mis gibi huzur kokuyor... Uzağındaysam, yüreğimden burnuma kadar çıkıyor, fotoğraflarına bile bakarken gözlerimi sızlatıp ağlatıyor, yakınındayken dağları silkeleyip attıracak kadar güç, yastığıyla uyurken masal pembeliğinde düşler veriyor... Ve en güzeli, en yücesi; bu ve bunun milyon katı güzellikte cümleler bile az kalıyor tam ifade etmeye... Her yeni gün, bu hayatın sahteliklerine, insanların iğrençlikerine karşı; hala güzelliklerin varlığına, umutlara inandırıyor, ilham veriyor bir yudumu bile...

Yani demem o ki efenim; Allah isteyen her kadını hayırlısıyla ve sağlıkla bu kokuya kavuştursun... Kimseyi de yokluğuyla sınamasın...