İncicik

İnci, hiç bilmedi niye sevildiğin

Canı vardı

Kat kat ördü evini, sedeften tuğlalarla

Canı vardı

Yaşadı yıllarca o güvendiği duvarlarla

Sonra birileri geldi, onu aldı

Dokundular ona

Direnmedi inci, direnmek ne demek hiç bilmedi

Derinlerden yukarı taşıdılar,

Vurgun yedi

İlk gözleri tutuştu, keskin pırıltıdan

Sonra beyaz teninde pembe damarları tutuştu

Herkes sevdi onu

O, hiç bilmediği niye sevildiğini

Bir çizik attılar bir gün canına sevgiyle

Sevgiyle aldılar avuçlarına

Sevgiyle söktüler kalın kabuklarından

Bir ipe dizerek idam ettiler onu

Ama, ama…

Değer vermekten

Hatta sevmekten hiç vazgeçmediler

O, hiç bilmedi…

Hiç bilmedi niye sevildiğini…

“Ömür Deniz”

Eğitimim felsefe alanında, en sevdiğim söz 'Hayata gülümsemiyorsan espiriyi anlamadın demektir.'..