İnebolu pidesi

Sabah kahvaltı masasında babamın fırından sıcak sıcak yetiştirdiği pidenin arasını açıp annemin evde sütleri kaynattıkça üzerinden alıp biriktirdiği kaymaklardan yaptığı tereyağını sürüp bir yandan çayımı yudumlarken nasıl afiyetle yediğimi yazmaya başladığımda yutkundum, bir açlık hissederek.

İnebolu pidesinin görünümü de lezzeti de diğer pidelerden farklıdır. Kırk yıl önce de aynı şimdiki görünümünde ve tadındaydı. Sabahları ekmek fırınlarının önünde görünürdü. O zamanlar pide ve ekmek yalnızca fırınlarda satılırdı. Daha sonraki yıllarda değişen pazarlama yöntemleri ekmekleri bakkallara kapalı dolapların içine taşıdı. Pideleri hala fırınlardan alıyoruz eskisi gibi.

Birkaç yıl önce Ankara’da bir ekmekçide İnebolu Pidesi yazıyordu. Görünümü andırıyordu ama İnebolu’da gördüklerim gibi canlı görünmüyordu. Yediğim de ise “Bu İnebolu Pidesi değil” dedim. İnebolu Pidesi yemek için İnebolu’ya gitmek gerekiyor. Hemen fırından geldiğinde yenilmeli ki gerçek tadını alalım.