İnebolu sahilinde yamaçtaki kayada büyümüş bir ağaç

1. Dalgada bir kozalak

Belki bir lodosta, belki bir poyrazda, rüzgar dalları şöyle bir salladığında, o ağaçtan bir kozalak denize düşüyordur. Denizde dalgalar o kozalağı alıp bir açığa taşıyordur, bir kıyıya vuruyordur.

2. Dalda bir kozalak

Yamaçtaki kayada büyümüş ağacın dallarında o kadar çok kozalak vardı ki.

Ağaçtaki kozalakların birinin yerinde olmak, hep denizi koklamak, dalgaların sesinin komşu ağaçların ve çalıların rüzgardaki hışırtısına karıştığı sesi dinlemek, yoldan geçen arabaların sesini hiç duymamak isterdim.

Güneşin battığı tarafta, çok uzakta, İnebolu’nun siluetini seyretmek, limana giren teknelerin hayal meyal salınışlarını izlemek, hava karardığında deniz fenerlerinin göz kırpışlarına bakıp yalnız olmadığımı hissetmek isterdim

Bir yaz günü, açıklarda yapayalnız bir yelkenlinin Karadeniz'in üzerinde süzülüşünü izlemek ve görmeyeceklerini bile bile el sallamak isterdim.

3. Fotoğraf karesinde bir ağaç

Evrenye’den çıkıp İnebolu’ya doğru bir virajdan diğerine girdiğimiz kıvrım kıvrım yolda ilerlerken, uzakta İnebolu Limanı’nın göründüğü bir yerde durduk bir akşam üstü. Denizin, ağaçların, uzaktaki İnebolu’nun fotoğraflarını çekerken denize dik inen kayalık bir yamacın üzerinde bir çam ağacı gördüm. Şehirlerde taş kaldırımlardaki ağaçların çevresinde bile birazcık olsun toprak görünür, oysa bu ağaç bütün bir kayanın içinde büyümüştü. Kimbilir kaç yıldır orada duruyor ve doğayla savaşıyor? Dimdik duruşu, üzerindeki sağlıklı yaprakları, kozalakları doğayla savaşını kazandığını gösteriyor.

4. Çevrecilik dersi

O ağaç her görene bir ders veriyor, çevrecilik dersi... Diyor ki, “siz çevrenin değerini bilmeyenlerin, anlamayanların sözünü dinlemeyin, beni koruyun.”

Karadeniz’in havasını koklamışsan yamaçtaki kayada büyüyen o ağacı sahil yoluna kurban etmeyeceksin. Yamaçtaki kayada büyüyen ağacı bir sahil dolgusuna kurban edenlerin karşısına bir duvar gibi dikileceksin.

Ankara, 26 Ağustos 2008