İngiltere'de deflasyon

İngiltere resmi olarak yakın tarihinde ilk kez deflasyonla tanıştı:

“Tüketici Fiyatları Endeksi'nde Nisan ayında enflasyonun ilk kez eksiye düşmesiyle, İngiltere deflasyona girdi.

Resmi rakamlar endekste yüzde -0,1 oranında düşüş olduğunu gösteriyor.”

http://www.bbc.co.uk/turkce/ekonomi/2015/05/150519_ingiltere_deflasyon_3

Bu, fiyatlar düşüyor demek.

Fiyatlar 3 nedenle düşer:

Talep azalır.

Maliyetler düşer (örneğin taşımacılık için petrol fiyatlarındaki genel düşüşle).

Arz artar ve rekabet olur.

İngiltere’de olan durum, talebin azalması.

İnsanlar paralarını ya tüketirler, ya tasarruf yaparlar.

1980 sonrasındaki onyıllarda, % 1’in harcayamayacağı kadar parası birikti. Onlar da tasarruflaranı, sağlam yatırımlar yerine, spekülatif yatırımlara yönelttiler ki 100 bin dolara ev mal edip, onu alamayacak birine 300 bin dolara satabilsinler.

Sonra ne oldu?

‘Mortgage’ krizi oldu.

Aynı dönemde, % 99’un çoğu, geleceğe doğru küçük tüketimsel olarak borçlandı.

Sonunda ne oldu?

Deniz bitti.

Kredi kartları batağı oluştu. TC’de 1983’ten beridir 6 kez falan.

Böyle durumlarda deflasyon geliyor.

Ancak, İngiltere’nin deflasyonunda başka bir durum daha var:

İngiltere, giderek Dünya’nın ilk 10 ekonomisi dışına kaymakta son yıllarda. Dünya’nın en borçlu ülkelerinden biri aynı zamanda. Yani, 1945’ten sonraki süreçte, ABD’nin 50 yıl sonra düşeceği noktaya, İngiltere şu an itibarıyla gelmiş durumda.

Artık, koloniyalizm de kalmadı.

Artık, Nokia gibi icat veya Kuzey Denizi’nde petrol bulma da kalmadı.

İngiltere, bir zamanlar topraklarında güneş batmayan imparatorluk olmanın geçmiş kredisini, aşırı değerli parasıyla habire ithalat yaparak, hala yiyor ama son 15 yıldır da, eski kolonisi olan ABD’nin yeni kolonisi durumunda.

Sonun başlangıcı yani.

The End.