Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

27 Kasım '06

 
Kategori
İstanbul
 

İnşaat işçisi miyiz?

Uzun zamandır düşünüyorum ve uzun zamandır ne kadar yıprandığımın da farkındayım. Ne kadar süreceğini de biliyorum, bitmeyeceğini de.
İnşaat işçisi miyiz? Ya da en çok onlara mı ihtiyaç var artık? Ya da mühendis mi olsak?

Artık korkuyorum. Artık yanımda dizime kadar çizme ile dolaşıyorum. Artık ağzımda maskem ve başımda da bir koruma kasketim var. Artık insan gibi dolaşamıyorum, artık uzaylı gibiyim.

HER YER ŞANTİYE ÇÜNKÜ İSTANBULDA. "da"yı bile ayırmıyorum artık İstanbul bana özel gelmiyor.

Şantiyede yaşıyoruz.. Dünyanın en büyük, en muazzam, en zengin, en önlemi alınmamış, en basit düşünülmüş detaylar atlanmış, düzenleme yapılmamış, “bugün nasıl, ne yapsak?” diye hareket edilen bir şantiye alanı.

Hak etmiyorum. Ruhumu öldürüyorlar. Umudumu yok ediyorlar. Doğallık nedir bilmez oluyorum. Çevre mi? Çevrem inşaat makineleri ile dolup taşıyor.. Artık yollarda Mercedes, BMW görmekten çok inşaat makinesi kamyon görüyorum ve altında kalmayayım diye çabalıyorum.

Tekrar soruyorum ? Hak ediyor muyum? Hayır.

İstemiyorum artık her gün yürüdüğüm yolların bana her gün farklı görünmesini, yok olmalarını.

Sene 1985-86 olmalı. Daha aklım ermiyor. O yüzden tarihlere de dikkat etmemişim. Dönemin en mavi gözlü belediye başkanı bizim sokakta oturuyor. Komşuyuz yani. Yollar taş döşeniyor. Anneme sormuştum "Anne bu ne kadar devam edecek, sokakta oynayamıyoruz?" Yaşım 7-8 daha ve annemin acıklı cevabı: "Ben bildim bileli böyle…" annem o zamanlar 35-36.

Şimdi ben otuzuma yakınım. Çocuğum yok ve böyle bir soru bana sorulsa cevabım "bitmeyecek" olurdu. İdrak etmem için içime iyice işlemesi için bundan kaçamayıp yerimde yerleşik kalmam için benimle tam 20 senedir uğraşmışlar. Hala uğraşıyorlar. Her delinen çukur benim içime deliniyor. Her kaldırım taşı kırılan, ben yüzümde kırılıyor. Her yapılan onarılan vs… benim bedenimde ruhumda çalkalanıyor.

Bunu hak ediyor muyum? Tekrar ediyorum: Hayır.

Anlayabildiğim şey, onarılmaya ihtiyaç var. Yeniliklere de.

Anlayamadığım şey, bu kadar plansız, bu kadar üzerine tartışılmamış, bu kadar kaos halinde olmamalı. Bu bir eğitim işi. Bazen gerçekten farklı bir yerde yetiştiğimi düşünüyorum ya da yetişememiş insanlar nasıl yetişmiş, bizlerin önüne geçip başarısız sonuçları ile bizleri hak etmediğimiz şeyleri yaşamamıza zorluyorlar?

 
Toplam blog
: 7
: 400
Kayıt tarihi
: 01.11.06
 
 

78 istanbul doğumluyum. O sene içinde doğanların hayatlarını kazanmakta güçlük çekecekleri hatta ..