İnsan bir kuş misali

On günlük bir tatil yapmak üzere izninizi almıştım ya. İşte tatil bitti ve döndüm.

İnsan bir kuş misali, denilmiştir, bir ordasın bir burda...

Van'da öğretmenken, bir akşam mesai arkadaşlarımızdan biri ve subay olan eşi bize misafirliğe geldiler.

Geldiler ama ne gelme... Aralarında sıkı bir ağız dalaşı, bir tartışma ile birlikte...

Nedir, ne değildir misali, sorduk; hele bir sakin olun, oturun, konuşalım dedik.

Efendim, mesele şuymuş; arkadaşlar bizim eve yaklaştıklarında Subay olan eş şöyle demiş: "İnsan bir kuş misali, işte geliverdik.."

Türkçe öğretmeni olan eşi ise, buna itiraz etmiş: "Bu deyimi burada kullanamazsın" demiş.m"Çünkü geldiğimiz mesafe en fazla bir kaç kilometrelik yol, üstelik arabayla geliyoruz."

Subay olan eş, ısrarcı; ille de diyor benim dediğim doğru; yani "insan bir kuş misali" deyimi mesafelere bakılmaksızın kullanılabilir.

Tabi böyle bir durumda hakem bendeniz oluyorum. Her ikisi aynı anda soruyor; bu deyim, bu durum için kullanılır mı, kullanılmaz mı?

Hakemiz ama aynı zamanda da erkeğiz. Aslında subay olan dostumuz haksız, eşi hanımefendi-ki aynı okulda çalışıyoruz- haklı. Bu kadar bir mesafe için bu deyim yersiz olur, olsa olsa "insan bir kaplumbağa misali" olabilir.

Dil hakemliğini, cins ayrımcılığı ile kaynaştırıp ince bir politika ile her iki tarafı da "haklı" ilan ettim sonunda.

Bu anektodu neden hatırladım;çünkü yazının başında söz ettiğim tatil mekanı, benim eve en fazla otuz kilometre mesafede; Urla İskelesi... Ama adını şimdi hatırlayamadığım o Subay arkadaşım gibi, ben de gittiğin mesafe ne olusa olsun, ulaştığında "insan bir kuş misali" diyebilirsin esprisine kapıldım.

Ne de olsa kuş gibi olmak, enikonu "özgür" olmaktır.

Nitekim, merhum Kemal Sunal'ın dediği gibi, "ebabil" de bir kuştur.

"Yediğin içtiğin senin olsun, gördüğün güzelleri anlat" derler bizim oralarda, gezmekten gelenlere...

Anlatacak güzel çok da, ben sizlere okuduğum kitaplardan bahsedeceğim: Yarından itibaren...

Yeniden merhaba sevgili dostlar...