İnsan bir robot değildir!

İnsan odaklı olmayan, onun varlığına değer vermeyen hiçbir sistem başarılı olamaz, sadece başarılıymış gibi yapar. Ülkemizdeki firmalarda, -en kurumsallaşmış görünenler dahil- çalışanları değerlendirme kriterleri çağın gereklerine göre güncellenmeyen yanlış anlayışlara dayanmaktadır. 

Çoğumuz iş hayatında benzer olaylarla karşılaşmışızdır. Sabahtan akşama kaytaran, kahve-yemek molalarını epey uzatan, 1 saatte yapacağı işi 3 saate yayan ama mesai bitti mi bir-iki saat masa başında oturup sözde fazla mesai yapan, ya da hafta sonu yarım gün iş yerine gelip gazete-dergi okuyan ve karşılığında fazla mesai ücreti kazanan tonla insan vardır. Ancak ne acıdır ki böyle insanlar makbul çalışan kabul edilip, hak etmediği halde terfiler alır iken, mesai saatlerini en etkin şekilde değerlendirip, işlerini zamanında bitirip, mesai bitiminde evine, sevdiklerine kavuşmayı ve ertesi iş gününe dinlenmiş olarak dönmeyi düşünen çalışanların da memur zihniyetiyle damgalandığına da çok rastlamışızdır. Çünkü yerleşmiş anlayış odur ki, mesai bitiminde çıkan insanın kuruma bağlılığı azdır, mesaiye kalan ise çalışmayı ve kurumu seven elemandır. Yani tamamen takiyye üzerine kurulmuş, yanlış değerlendirmelere açık, doğru hedefe varmayan -karşılıklı- bir sömürü sistemi...