İnsan büyüdükçe düşleri küçülür mü ?

Babam ve oğlum filminde duyduğum bu söz çınlıyor günlerdir kulaklarımda. Filmdeki çocuk yaşlarındaki hayallerinden bazılarını çok net hatırlıyorum hala. Seyrettiğim çizgi filmlerdeki kahramanların özelliklerine sahip olma hayallerini bir yana bırakırsak astronot olmak, bilim adamı olmak, dünyayı gezmek hatta gezi kitapları yazmak en net hatırladıklarım.

Sonra lisedekilerde çok net kafamda, müzisyen olmak ve albüm çıkarmak, diplomat olmak, yurtdışında yaşamak hatta yabacı bir kadınla evlenmek –son maddenin nedenini hatırlamıyorum .

Uluslararası ilişkiler bölümünü , kazanıp bitirmeme rağmen diplomat olamamak yerine bankacı olmak . Tabi MT Eğitiminde verilen gazla kurulan 10 -15 yıl için de müdürlük, bölge müdürlüğü yolunu izleyerek ve genel müdür yardımcısı olma düşünü de unutamak lazım .

Kariyerim hala parlak gözüküyor ama bankacılıktaki 9 yılda düşlerin yerini alan yeni düşlerim; şuanki hayat standardımı bozmadan bir 15 yıl daha çalışabilmek , 54 yaşına kadar iş bulup emekli olabilmek, alacağım küçük emekli maaşıyla geçinebileceğim sahil kenarında bir yere yerleşmek.

70 yaşına kadar ciddi bir sağlık problemi yaşamadan yaşlanmak bir de.

Ne kadar büyük bir değişim değil mi? Şuan sadece, benim yaşlarımda olup da benim düşlerimi gerçekleştirenleri izliyorum TV lerden ve hayranlıkla kıskançlık arası bir duyguyla.

İlerleyen teknolojisi sayesinde gerçekleştirme numarası yaptığım düşlerim de var tabii;

Yazarlık düşümü bloglarla , müzik albümü düşümü karaoke ile ve diplomatlık düşümü de yabancılar ile yaptığım chatle gerçekleştirmiş gibi yapıyorum.

Pardon düşüm geldi, emeklikte bir yelkenli tekne alıp Akdeniz de gezsem fena olmaz değil mi ?