İnsan Felsefesi Gereksiz Bilinmeyendir

Bence felsefe , sadece bir gizin kuram ,kavram karmaşasıyla birlikte ayrıca bana göre insan felsefesi ve açlık felsefesi olmak üzere bilinmeyen iki denklem gibidir . Bu denklemdeki gizi çözebildik  mi beklide “varlık” felsefesini çözmüş olabiliriz.

İnsan felsefesi ;  En uğraştırıcı , en sorunlu , en zaman kaybı olan ve sonuç ise  beyin hücrelerimizin ölümüne neden  olduğundan zeka gerilemesine de yol açan çıkılmaz sokaktır.  Farkında mıyız zira çoğumuz farkında olduğumuz gibi bu belamsı problemin eşiğinden paçamızı kurtaramıyoruz ,ki bazılarımız bu belayı çekim yasasıyla kendine çeker iken , bazılarımız yüce iş olarak görüp yasa ile hemhal olmaktan büyük kıvanç duyarak seçimimizi yaparız .

Sosyal projeler ile çocukluğumdan beri ilgilendiğimden ,insanı psikolojik olarak analiz ederek yaklaşır ve negatiflerinin altındaki nedene bakıyordum . Dinin etkisi de azımsanmayacak seyirlerde idi.  İnsanı, doğrusu yanlışıyla kabul görür ve problemli bireyler ile ilgilenmek gibi de misyon edinmiştim . İstememe gerek kalmıyordu karınca gibi her yerde karşıma çıkıyordu . Aha da kim tutar beni !?

Zaman içinde hamilik yapmaktan vaz geçmiş , başka bir bakış açısından bakar oldum . Kimseyi kurtaramayacağımı, bilakis herkes kendine göre akıllı ve doğru,  “bana ne” diye baktım . Bunun ile birlikte elbette çok faydam oldu ama kendime zarar veriyordum .  İdealist,  analitik , sorgulayan biri olarak akademik kariyer yapma gibi hedeflerim vardı . Toplum fedailiği beni geriletiyordu . Gemisini kurtaran kaptan olup çıkarken, ben ise kan emen mikro organizma canlılar ile uğraşmaktan canıma tak etmişti . Belki de olması gereken ama hiçbir zaman olmayan kıskanma duygusu daha çok kaybım oluyordu . İyi niyetimden , hasetçiler   ne çok yarışıyorlardı  ,saysam bitmez . Elinden tuttuklarımı , sosyal proje aktivisti olarak halisane samimiyetimi onlara  merdiven yapıyordum.

Sonra ne mi fark ettim ?

Asıl kendimi kurtarmam gerektiğini

Bıkıp usandığım bu canlı türünden sınır çizmem  gerekeceğimi anlamıştım  zira kimseye bağımlı yaşamadım, bağımlılığı sevmiyordum . bana bağımlı olanları da sevmezdim . Özgün duygular , düşünceler taşıyordum /taşıyorum . Merkezime oturtmuyordum hiç kimseyi . Sadece sorumluluğum ne ise o idi .

Tabi” 7 sinde ne isen 70’ inde osun”  doğru bir söz . “ Lanet gelsin içimdeki sorumluluk duygusuna “ dememeyi de esirgemiyorum. Nerede kahrolası anlaşılmaz insan evladı varsa beni mi bulur ( !? )

 Hayır hayır istemiyorum ..

 Ne bu felsefeyi çözmek ,ne de insan bataklığını görmek isterim.  Zaten onları, üreten  problem yumağı ebeveynlerinden ,  soya çekim ile yine üredikleri  küçükleriyle uğraşmak bir hayli bin asra yelken açmaktır bütün mücadelemiz .

Gecenin uyku tutmaz halleri miadını tamamlamış bir yıldız düşürdü .