İnsan Hakları.. Kurt ve ceset

Az kaldı ben de onutuyordum. Bugün 10 Aralık 2008. Bugün İnsan Hakları Bildirgesi'nin kabul edilişinin 60. yılı. Kurdun parçaladığı cesedi yansıtan resme bakınca hatırladım.

Gazeteler, dergiler, basın ve yayın kuruluşları 10 Aralık tarihinin anlam ve önemini unutmuş gibidirler. Bugün, İnsan Hakları Evrensel Bildirgesinin 60. kuruluş yıldönümüdür. Yani, 10 Aralık 1948 tarihinde bildirge Birleşmiş Milletler tarafında imzalanarak kabul edildi. Bildirgeye göre "İnsanlar eşit olmalıdır. Bireysel ve toplumsal haklar ve özgürlükler engellenmemelidir. Adalet, herkes için gereklidir. Din dil, ırk, renk ayrımı yapılmamalıdır."

Ne yazık ki bu bildirgenin içeriği göz önünde pek bulundurulmuyor. Dünya geneline baktığımız vakit, güçlü olanın güçsüzü ezdiğini görmekteyiz. Sözgelişi, İsrail siyonistlerin Amerika'dan kuvvet alarak mazlum Filistin halkını nasıl ezdiğini işte bütün dünya tanık oluyor. Hem de çok uzun yıllardan beri.. Daha dün Müslümanların mezar taşlarını nasıl kırdıklarını dünya basını haber yaptı. Öte yanda dini inanç adı altında müslüman olmayanlara karşı korkunç katliamlar gerçekleştiren tetör eylemleri var. Öte yanda bezı insanlara, toplumlara karşı evrensel hukuk ve adalet kuralları hakları gereği gibi uygulanmıyor; baskı, zorbalık, sömürü, açlık, işsizlik hüküm sürüyor. Bazı yerlerde ve kişilerde ahlak kirliliği var. Peki özelde ülkemiz ne durumda? Üzülerek söylüyorum ki fazla iyimser bir cevap bulamıyorum. Özellikle çatışmalardan doğan büyük acılar yaşıyor bizim tolumumuz. Kürt meselesinden doğan çatışmalar. Siyasetçiler hiçbir çözüm üretmiyor. Bu sorunun yökünü tamamen silahlı kuvvetlerimizin sırtına yöklemişlerdir. Silahlı kuvvetlerimiz de doğal olarak bu sorunu silahla çözmeye; yökü sırtından atıp bu sorundan kurtulmaya kalkışıyor. Şimdi aklıma bir soru geldi, soruyorum, cevabını da siz verin. Amerika'dan ve İsrail'de satın aldığımız silahlar kimlerin üzerinde ve ülkemizin hangi coğrafyasında deneniyor?

Her iki taraftan binlerce insan ölmüştür. Oysa ölenler bizim evlatlarımız, sakat kalanlar da öyle. Çığlık atanlar bizim babalarımız, anne ve analarımız. Bacılarımız. Acı, iki tarafı keskin bir bıçak gibidir, yüreğimizi parçalayan bıçak. Üstelik barış ve kardeşlik duygularıyla bu sorunun çözümü varken. İnanın bu bayram günleri içinde kimse öldürülmezse en fazla ben sevinirim. Sadece bu bayram günleri için değil, silahların bütün bütün susması için dilekte bulunuyorum. Çatışma ya da savaş öyle basıt bir şey değildir. Sıcak yuvasında oturup kahramanlık naraları atanlara bakarak acı acı gülüyorum. Şu yandaki resme bakın . Kurda kuşa yem olan ceset, kimin cesedi olursa olsun içimizi parçalıyor. Savaşın görünmeyen yüzü bu .

ŞEMSETTİN MURAT