İnsan hakları anılarım

Bir kaç kez yurt dışında bulundum. Uluslararası alanda insan ayrımcılığına bir kaç kez tanık oldum. Hepimiz insanız lafının pek geçerli olmadığı ve şahit olduğum durumlar şunlardı :

1.Almanya'ya otobüs yolculuğu:
2002 yılında Almanya'ya İstanbuldan karayolu gidiyoruz. Otobüsde Mogolistanlı Üniversite öğrencisi bir kız var. Türkiye-Yunanistan, Yunanisdan'dan İtalya'ya geçişte ve Avrupa'daki tüm gümrük geçişlerinde tek o kız aranıyor hemde tüm çantaları dışarı alınarak ve tüm eşyaları dışarı dökülerek. Biz diğer yolcular acıyarak her seferinde bu olayı izliyoruz. Asyalı diye potansiyel şuçlu diye aranıyor. Ve her seferinde tekrar çantayı topluyor kız...

2.Münih Havaalanı:

Bir kaç kez Münih Uluslarası havaalanını kullandım. Avrupa ülkelerine gidecek kat ve Avrupa Birliği ülkeleri dışına kalkacak uçakların olduğu kat farklı. Yani uluslarası terminal iki ksımdan oluşuyor. AB katı ve diğer ülkeler katı. Avrupa ülklerine uçuştaki katta otomatik makinelerinden çay, kahve, vb. diğer tüm sıcak ve soğuk içecekler bedava hatta bir sürü dergi ve gazetede bedava olarak her köşede yer alıyor. Ama diğer ülkeler katında ise yine bunlar var. Ama malasef para ile satılıyor. AB ülkelerine bir kıyak.

3.Almanya Rostok'daki Kamp:

Almanya'ya bir Uluslarası kamp için gelmiştim. Kampımızda bir sürü Afrikalı insanlar var. Kaldığımız şehir neo-nazi bakımından tehlikeli bir bölge. Kampta ilginç bir kural var. Kesinlikle Afrikalı zenciler dışarı sokağa yanlız başlarına çıkmayacaklar. Eğer çıkarlarsa sokakarda saldırıya ugrayabilecekleri ve kesinlikle dayak yiyeceklerini kamp yönetimi bildiriyor. Biz beyazlara serbest.

4.İstanbul-Budapeşte Uçağı:

İstanbul'dan Budapeşte'ye gidecek uçak yolcularını alıyor. Tam arka koltukta bir iyi giyimli zenci oturuyor. Elinde bir incil kitabı var. Uçagın kalkmasına yaklaşık on dakika var. Bir kaç kişi geliyor ve zenci ile konuşmaya başlıyorlar. Tartışıyorlar. Zenci olan kişi uçağı terk etmek istemiyor ve malasef zorla çıkarılıyor.

Bazan iyi ki görünüşümüz beyaz diye seviniyoruz. Ama bu olayları görmek yaşamak ve onlara şahit olmak beni ve benim gibi diğer insanları üzüyor. Hani herkes eşit doğardı...