İnsan haklarının geleceği...

Evrensel İnsan Hakları Bildirgesi daha yazıldığı anda bile birçok eksiklik ve yanlışlık içeriyordu:

İstediği kadar çocuk yapma hakkı olamaz. İnsan türünün olduğu nüfusta kalması için gereken çocuk sayısı ortalama 2 küsurdur, çünkü küsurat çocuk yapma yaşına gelmeden ölür. Çalışan anne babanın 2’den fazla yapacağı her çocuğa başkalarının vergisi bakacaktır. Türkiye’de bir çocuğu 18 yaşına dek getirmek için gereken parayla, 1 kişiye iş yaratmak için gereken para kabaca aynıdır: 100.000 (2005 sayısıdır). 10 çocuk yapan bir aile 8 kişinin karnının doymasını engelliyor demektir. Ayrıca kendi kazandıkları para aynı olacağı için çocukların rızkını 5’e bölüyor demektir.

Yaşama hakkı ile askere gitme zorunluluğu isteği çelişir. Vatanı için ölmeme seçimi insanları genelde idama götürür. İlginç bir ikilem-örnek vardır: Eski Yugoslavya iç savaşında askerden kaçan 10.000 kişiye Birleşmiş Milletler vatansızlık hakkı vermemiştir ama o insanlar askere gitseydi (ki gidenler öyle yaptı) insanlık suçu işleyecekti.

Mülkiyet hakkı yeniden yorumlanmalıdır. Dünyanın dolar milyarderlerine bakalım: Yaptıkları tek şey başkalarının daha az kazanması olmuştur. Bill Gates’in 50 milyar dolarını hayır işlerine bağışlaması bir şey ifade etmez, çünkü kapitalizmin kuralları gereği, o parayı kazanmak için 3-4 katı parayı sistemden çekmiştir.

Din özgürlüğü vardır ama ateizm özgürlüğünden söz edilmez. Dünyanın hiçbir dini ateizme hoşgörü göstermiyor, özellikle de cihat ve haçlı seferi ile on milyonlarca kişinin ölümüne neden olan ve bugün dünyanın yarı nüfusunu kapsayan İslam ve Hristiyanlık.

Kültürel kimlik özgürlüğü diye bir şey olamaz. Tüm kültürel kimlikler dayatma taşır, dil değiştirmek, din değiştirmek gibi cezalandırılır. Ana dili diye bir kavram olamaz. Herkes kendi dilini, kimliğini, uyruğunu 18 yaşında seçebilme özgürlüğüne sahip olsa gerektir.

Bunlar acil öncelikli konular. Diğerleri daha sonra irdelenecek.