İnsan-ı zahir

Bugün tam bir sene doldu MB’de.
Şöyle bir dönüp bakıyorum düne,
Bunun dışında ömrümde
Herşey güzel, huzurlu, tertemiz.
Ama burada… kimileri…
I-ıh, çok sevimsiz!

Bazı kişiliklerden hele
İkrah getiriyorum.
Bunun yok işte “tam” türkçesi
Desem ki,
Tiksinmeye, insandan iğrenmeye
Başlıyorum,
Olmaz, uymaz, tam karşılamıyor.
Asıl dilcesi:
İkrah getiriyorum.

Onlar insansa eğer, ben değilim;
Ben insansam, onlar değil.
Ve öylelerini
Hocam, üstadım,
Dost, can, kankam
Diye, diye taltif edenler,
Onlar da "ne?"... belli değil.

Demek ki,
Kimileri dahi, insansalar bile
Yanlış yapanları
Taltif edebildiklerine göre
Ya aklı kıt, bilgisi kıt,
Henüz bilmiyor zahir
Kıt ki yanılgılarda, bilinçsiz cahil;
Veya ruhu, niyeti
Gayri sahih, sevgisiz, sefil.

Kimileri kimilerine tencere der,
Kimileri de kapak…
Bana göreyse,
Dost kendin gibisidir;
Onlar… bir birine
Tencere kapak.

Kimileriyse der:
“İT ürür kervan yürür”
Yetmez, kendi karakterinde asl
Tecahül-ü arif eder;
Kimileri de hepten edeb-i zelil,
“kızışmış kancık it”den söz eder
Böyle dem vurup, bun ile teşbih eyler
Fikri-nefsi zikrindedir, rezil.

Kimi demlenir bre dellenir
Mey ile zındık, “zan” ile yeksan
Öylesi küfre sapana,
Küfran-ı müselman denilir.
Mey değil sanırsın, zinhar
Şafii’lere köpek haram ya,
Ben hanefinin de aklında
Nef’î‘nin “tahir”i dillenir:

“Tahir Efendi bana kelp demiş
İltifatı bu sözde zahirdir
Maliki mezhebim benim zira,
İtikadımca kelp tahirdir.”

Sırf kelpe dair bu dörtlük müstesna
Hepsi ben sineden fışkıran nidayı Hüda!
Ve ol da dahil,
Nef’î mahlası üzre de müsemma
Manâda “nâfi, yararlı” şol zikir,
İnsanı tasavvur zann-ı kelplere
İbret-i izan ile ithaf edilir.



Filiz Alev
02.03.”12

Not: Bilmeyenler için,
kelp=köpek
tahir=temiz
demektir.