İnsan ne kadar çok severse o kadar az söylermiş.

"Birini sevdiğinde susmak ister bazen insan. Herkes bilmesin, görmesin, duymasın ister. Sadece kendisi yaşasın onu, bir  kapalı kutu olsun içinde sadece o ve sen. Karanlık olsun, sessiz olsun hatta biraz da küçük. Onu görmeden, gerekirse duymadan ama tam yanı başında hissederek onu. Var olduğunu, onunla olduğunu bilerek. Sadece o ve sen. Anlatmaz öyle herkese saklar hatta, yok der. Ona bile anlatmaz kendini, neler hissettiğini. Ya büyü bozulursa, ya dev uyanırsa, ya her şey değişirse. Bu riski göze alamaz ki o. Onu kaybetmeyi, uzaklaşmasını ve her şeyin yok olmasını istemez  hiç. Sadece kendine saklar. Her gece yeniden yaşar onu, her anını ezberleyinceye kadar tekrarlar.  Hiç başkasına anlatmaz onu. Kıskanç diyebilrsiniz ona, bencil hatta mal bile diyebilirsiniz. Ama o hiç umursamaz. Siz o'nu bilmeyin yeter. Siz onu tanımayın da, görmeyin de gerisi önemli değil. Ya sizde onu çok severseniz, ya  sizde hep onu düşler onu hayal ederseniz, ya sizde onun sesini duyar ve hiç susmasın isterseniz, peki ya kokusu. Ya o gözleri görür ve  hele de tenine dokunursanız. Olamaz işte bunların hiç biri. İzin vermez o buna. Anlatamaz kimseye onu, bu fırsatı kimselere vermez ki. İsterki dünya sadece onlara dönsün, kuşlar onlar için ötüşsün, güneş onlar için doğsun ay sadece onu aydınlatsın. Çiçekler sırf onun başına taç olabilmek için açsın ve yağmur sadece o toprağı koklamak isteğinde yağsın. Şimşek sadece kızdığında, kar ise sadece onu serinletmek için yağsın ister. O böyledir işte, onun aşkı böyledir. "

Birine sorarsın aşk nedir diye. Yukarıdaki cümleleri sıralar sana ve sen sadece düşünürsün. Acaba gerçek mi bu diye !