İnsan Olamayanlar Burada mı?

Bazen etrafa göz gezdirince ne kadar çok insan var, bu ne kalabalık gibi düşünceler geçiyor akıldan... Herkesin bir koşturmacası, bir öfkesi, bir insanlığı, bir özelliği var gibi görünüyor. ''Herkes'' ne kadar da kocaman bir genelleme oluyor diye de düşünmüyor değil, insan... Peki, olan ile olmayanı nasıl ayırt edecek insan?

Sınıflandırmak değil bu, farkında olmak. Kim nedir, nasıl bir insandır, nasıl görünür ya da nasıl görünmeye çalışır gibi bir çok sorusu var. Şefkat ile beslenenler ve öfke ile delirenler olarak ayrılıyor nefes alan iki ayaklılar aslında... Şefkatçiler, gülümseyerek bir şekilde hayatta kalabilmenin çaresini bulmanın huzur ile bir alakası olduğuna inanarak yaşama sevincini dudaklarının arasındaki gülücük ile bağdaştırmış sevecen insanlar... Öfkeciler ise; hayatın bütün enerjisini emen, etrafına nefret saçarak aslında hayatta kalmanın değil hayatı zindan etmenin şefkatçilerin huzurunu bozmak ile alakalı zanneden tuhaf insanlar... Ne gerek varcılar ile ne demek ne gerek varcılar olarak ayrışmaya devam ediyor bu kocaman iki kitle ve aslında kazanan hep öfkeciler oluyor. Öfkeciler ile karşı karşıya olan şefkatçiler her zaman yenilmeye mahkum hissediyor kendini, şimdi onun çatık kaşlarını görmeye ve nefret kokan nefesini solumak zorunda kalmaya tahammül edemeyeceklerini düşünerek teslim olmak ile bulunuyorlar çarelerini... Hayatta kalabilen şefkatçilerin bazıları bir çok çemberden geçebilmeyi başarmış ve öfkecilere meydan bırakmamayı kendine görev edinmiş olanlarıdır. Öfkeciler kanlarını emerken, şefkatçiler güneşe yüzlerini dönmeye devam edebiliyorlar ki bütün hayatın renkleri de onlar için orada nefes almaya devam ediyor.

Hayatta kalabilmenin çaresi öfkeciler için aşağılamak, terbiyesizlik, saygısızlık, hakaret, ego gibi çürüten özellikler olsa da şefketçiler hala enerjiden, huzurdan, keyifli nefes almaktan, gülümseyebilmekten beslenemeye devam ediyorlar. Kaçan olmamak için direnmenin ne denli güzel bir eylem olduğunu bir tek şefkatçiler biliyorlarken, öfkeciler sadece direnişi kırmanın ve baskı kurmanın peşinde koşmaya devam ediyorlar, kocaman göbekleri ile... Prangalar, öfkecilerin en keyifli oyuncağı... Ilık rüzgar, şefkatçilerin en zengin dinlenme tesisi...

'' Böyle terbiyesizlik görmedim '' dememek için '' bu ne güzel bir gülüş '' diyebilmek için...