İnsan olmak kolay değil

Herkesin bir derdi var dünyada. İnsan gözünü, kulağını biraz açınca ne hastalıklar görüyor, ne dertler dinliyor. Allah'ın hergünü hastaneye kontrole gitmek zorunda olanlar, haftanın 3-4 günü diyaliz makinesine bağlanmak durumunda kalanlar, hergün insülin ignesi olanlar... Doğuştan özürlü çocuklarına 30 yıldır evlerinde çocuk gibi bakmak zorunda olan ana babalar... Kimsenin dört başı mamur mutlu bir hayatı yok.

Bunca hastalığa , derde karşın sabır edip mütevazi yaşamlarına devam edenleri büyük bir saygıyla ve hayranlıkla izlerim. Allah'ın kendilerine verdiği derde, belaya, hastalığa karşı vakur bir tavır içinde gözyaşlarını içlerine akıtan ancak dışarıya karşı dimdik duran saygıdeğer insanlar. Gerçekten dünya kadar dertleri olduğu halde yaşamı iyi yönünden yakalayıp başkalarına da yaşama sevinci aşılamaya çalışan insanlar... Kendileri gibi yaşamın bütün yükünü üzerinde hissedenlerin acılarını da kendi acıları bilerek onların da yaşamlarını kolaylaştırmaya çalışan güzel insanlar...

Yaşamın bir diğer alanında ise, hiç bir derdi olmamasına karşın, mutlu olamayan, kendilerine zoraki dertler icat eden ve çevrelerine de yaşamı zehir eden şımarık insanlar var. Kendilerinden başkasını düşünmeyen, üretmeyen, gününü gün eden ama yine de doymayan gözü aç insanlar... Gözlerini, kulaklarını çevrelerine kapayıp, dertleri, hastalıkları görmemek, duymamak için bile bile kör olan, sağır olan insanlar...

Bunlara da insan diyorum ama, lafın gelişi. Hiç de içimden gelmiyor bunlara insan demek. Çünkü insan denilen varlık türü gereği "sorumluluk" bilincine sahip bir varlıktır. İnsan her şeyden sorumludur. Çevresinde olup bitenlere karşı duyarsız olana insan denilemez. Sadece kendi bedensel gereksinimlerini karşılamak ve başka şeyi dert etmeyenlere insan denilemez. İnsanı hayvandan ayıran temel özelliklerden birisidir "kendisi açken daha çok ihtiyacı olan birine yiyeceğini vermek." Sadece kendi varlığını devam ettirmek için değil, başkalarının varlığının da farkında olmak ve onların yaşamlarını da kolaylaştırmak için çaba göstermek.

İnsan, değer üreten bir varlık. Değer ürettikçe ve değerlere uygun davranışlar geliştirdikçe insanlığını da geliştiren bir varlık. İnsanın türüne özgü ereği budur işte. Saygı, sevgi, hatır, gönül, sorumluluk, vefa gibi değerlerle yaşam testinden geçerek ilerliyor insan.