İnsan olmak

Her günkü yoldan gitmekteyim yine

Ağır aksak yürümekteyim

Yakışıklı bir beyefendi gözüme takıldı

Sırtı bana dönük yürümekteydi ileride

Biraz durakladı

Atılıp koluna girdim

'Beraber yürüyelim mi?' diye sordum

Hiç tedirgin değildi

Şaşırdım

'Evet.' cevabıyla yürümeye başladık

Merdivenlerden çıktık kalabalık arasında

Yakınlarda çalışdığını düşündüm önce

Üzerinde açık gri bir takım elbise

Otobüs durağına gideceğini söyledi

Kolkola geçtik çiçekçilerin önünden

Yanımdan geçen koca köpekten bile korkmadım onunlayken

Durakta ürkekçe elini uzattı

Tokalaştık uzunca

Tanıştığımıza memnunduk birbirimizle

Gözleri görmeyen bir engelliye yardım değildi benimki

Onun benim hayatıma dokunması

Benim tekrar insan olduğumu hissetmem gibiydi

İnsan olmayı bile unutmuşum oysa ki...

FBA