İnsan Olmanın Sorumluluğu…

İnsan olmanın sorumluluğunu taşıyabilmek, acaba gerçekten bu sorumluluğu ne kadar taşıyoruz. Çevremize karşı ne kadar duyarlıyız. Tökezleyen birini kaç kere tutmaya çalıştık yada ne bileyim karşımızdaki insan hastamı, rahatsız mı Sorduk mu? Ağlayan bir çocuğun kaç kere başını okşadık derdini sorduk. 

Yada en önemlisi biz kendimize kaç kere ben nasıl bir insanım diyerek sitem ettik. 

Çoğumuz bırakın çoğumuzu hepimiz egoist olarak alışmışız hep ben demeye ben iyiysem herkes iyi, ben gülüyorsam herkes gülmeli, ben sağlıklı isem gerisi önemli değil, ben tok isem aç yatan derdine yansın… 

Bu örnekleri çoğalttıkça çoğaltırız bunlar artık hayatımızın bir parçası olmuş. Duyuyorum yine bu tuhaf kız ahkam kesiyor diyorsunuz. 

Acaba ne zaman başımıza gelmeden çevremizdeki olan bitene duyarlı olmayı öğreneceğiz çok merak ediyorum. İnsan olarak sorumluluklarımızın ne zaman farkına varacağız. 

Hiç düşündünüz mü? Acılar içinde kıvranan bir hastaya aslında ne kadar kolay bir umut olabiliriz diye. En tehlikeli bir hastalığı bile bizden alınan bir kan damlasıyla o hastanın yenip iyileşebilme umudunu. Üzün dolu gözlerin umutla parlamasının verdiği mutluluğun değeri ölçülebilir mi? Anlatılabilir mi? Ölümü beklemenin korkusu… 

Hepimiz evet diyoruz. Gereken yapılmalı diyoruz ama her zaman olduğu gibi sadece demekle yetiniyoruz, ele ele verelim bu işi hızlandıralım diyenlere sadece acıyan gözlerle bakmakla yetinmekten ne zaman vazgeçeceğiz. 

Ne zaman; bizim veya bir yakınımızın başına geldiğinde, işte o zaman hepimiz bu konuları hatırlayıp kolları sıvıyoruz. Aslında o kadar kolay çözümler üretebilinecekken bile bile o insanların acılarına göz yumuyoruz sadece… 

Artık insan olmanın sorumluluğunu taşıma zamanı gelmedi mi? Ben ne yapabilirim demekten vazgeçerek benimde bu çorbada bir tuzum olsun. Bu üzün dolu gözlerde bir umut ışığı da ben yakayım demek gerekmiyor mu? 

İnsan olmak insanca yaşamak için insan olmanın sorumluluğunu taşımak gerekir. Yaşadığımız çevreye insanlara ve tüm canlılara karşı sorumluyuz. Çevremizi bilinçlendirmeli aman nasılsa birileri ilgilenir diyerek başkalarının ilgilenmesini beklemekten vazgeçmeliyiz. Dur bende ilgileneyim üzerime düşen ne ise bende yapayım demeliyiz ki; bu yaşanası olmaktan çıkan dünyamızı yaşanacak hale getirebilelim. Unutmayalım ki; bu gün başkasına olan yarın bizim kapımızı çalabilir. 

Kimsenin bu hayatta yarından garantisi yoktur. Sağlık elden gidince geri kazanılması en zor olan şeydir. 

Bizlerin insanım diyebilmek için insan olmanın sorumluluğunu taşıyor olmamız gerekir… 

Şimdi kimse gücenmesin bende dahil hangimiz insanız? Kaçımız insan olmanın sorumluluğunu taşıyoruz? bir düşünün… 

Bana kızabilirsiniz, söylenebilirsiniz ama bunları yaparken bir dakikada bunu düşünün yeter. Kendinize itiraf edemeseniz de en azından düşünmüş olursunuz bu konuyu… 

Saygılarımla 

Burçak YAZICI