İnsan Ömrü

Dersimiz Hayat!

İnsan Veeee.....

Hayat çok hızlı ve enerjik bu yüzden çok değil, hayal gücümüzün sınırları zorlanıyor belli ve belirsiz.

Kavurucu yaz ortasında mutlu bir insanım gene de.

Rüya katından dünyama bir insan; Bir kadın, bir erkekti gelen! Baktım şöyle bir ufka  ki,

Hayallerim gözlerimden uzaklaşınca arkalarından gülerek, şöyle seslendim: Akıl sahibi insanlar! Siz yüksek ahlak sahibisiniz! Şerefli sahibi, haysiyet sahibi, çok müstesna kimselersiniz, dedim. Onlarda dönüp bana sevecenlikle baktılar, omzuma sarıldılar, öptüler içtenlikle beyaz pembe renk yanaklarımı sevgilerini verdiler.

Mavi göğü renklere boyadım inceden: Mutlulukla baksın toprak anaya, bereket saçsın, zihinlerimiz hareket alsın, taze kalsın tabiat diye.

Affediyorum, hiç anlayamadığım küs kalmak.

İyi kalmak, saygı duymak bir insana, sevgi beslemek.

Balo ve de trajedi hepsi de bizim değil mi, sanki?

Doğduğumda kayıt oldum, yaşımda okuyorum, öldüğümde veda edeceğim sana güzelim hayat.

Manalı bakan saf çocuk! çekilir mi, bu yaşlı dünyanın çilesi, kahrı? Ama yok! Sen yeter ki, hak ettiğin gibi yaşa! hakkın olanla yaşamayı bil! Gerisi, yeter de biter...