İnsan sözde değil, özdedir!

Kim ne derse desin, düzen böyle gelmiş böyle gidiyor...Sen iyiysen ben de iyiyim... Sen kötüysen ben daha da kötüyüm. Beni ararsan ararım, yoksa neden arayayım... İnsan ilişkileri hep bir menfaat karşılığında devam ediyor.

Fakat bir bakıyorsunuz, kişi öyle bir konuşuyor ki; arkadaşlık, dostluk ilişkileri karşılıksız olur, menfaat içermez, sevgi ve güven her şeyin başıdır diyor.

Zannedersiniz ki; gerçekten karşınızda hakikatli bir insan duruyor.

Oysa ki, sadece kendi çıkarını düşünen, dost canlısı gözüken bu tarz insanlar en ufak bir ters durumda, gerçek yüzünü gösteriyor... Söylediği güzel bir sözü, ya da yaptığı en ufak iyiliği başa kakıyor. Her şey karşılıklı olmalıydı değil mi ?diyor...‘’ Her şey karşılıklı olmalıydı’’diyen bir insanın sadece bu sözü bile, samimiyetsizliğini görmek için yeterli.

Basit, çok basit buluyorum bu tarz insanların davranışlarını.

Yapılan iyilikler hiçbir zaman başa kakılmaz. İster maddi, ister manevi olsun. İnsan ne yaparsa Allah’ın rızasını gözeterek yapmalı...

Böyle samimiyetsiz insanlar; bir muhtaca yardım ederken ne düşünüyor acaba?Karşılığında ne bekliyor?

İçten pazarlıklı, art niyetli bu tarz insanlar ilk etapta insana çok yakın dururlar lakin, içlerini kemiren fesatlık duygusunu da davranışlarıyla en kısa sürede açığa çıkarırılar. Herkese farklı davranan art niyetli insanlar, samimiyet maskesi altında gizlenip, çıkar peşinde olan, niyetini bilemediğimiz insan tipleridir. Fark ettiğimiz andan itibaren, uzak durmalıyız.

İnsan sözde değil, özdedir.

Hakikatli insanın, özü de sözü de birdir. Söylediği güzel bir sözü, yaptığı herhangi bir davranışı, karşılık bekleyerek yapmaz. Yapamaz daha doğrusu… Çünkü ne kendine yakıştırır ne de vicdanına sığdırır.

Dolayısıyla insan ilişkilerinde, sözden çok davranış önemlidir. Yazımın başında ifade ettiğim gibi; düzen böyle gelmiş böyle gidiyor (gitmemeli)

Lakin nereye kadar?

Mesela, iğneyi önce kendimize batırarak başlayabiliriz öyle değil mi?

Sözün özü;

Özümüz sözümüz bir olsun
'’Ya olduğun gibi görün, ya da göründüğün gibi ol’’ Mevlana.

Sevgi ve ışıkla .