İnsan yavrusu

Sokakta bir insan yavrusu. 

Ayakları çıplak, kapkara ve kirli.

İncecik elleri de ayakları gibi.

Saçları uzamış, dağınık ve yağlı.

Yüzünde ağlamaklı bir ifade, mutsuz.

O minicik kömür karası gözlerini ovuşturuyor,

belli ki uykusuz.

Kendi gibi cılız adımlarla,

dolaşıyor kaldırımları aranarak. 

Ve birden karşıma çıkıyor, 

en güzel gülüşünü takınarak. 

O anda beliriyor inci gibi dişleri.

Uzatıyor o incecik kirli ellerini.

Ve bildiği tek kelimeyi fısıldıyor

birazda utanarak. 

" YEMEK"

diyor açıkça, açlıkla

ve nefesi kokuyor açlıktan.

O utanıyor, 

ben utanıyorum. 

O hayatından,

ben insanlıktan. 

Cebimden bir miktarı ona veriyorum.

Gülümsüyor elindekilere bakarak,

ve gözleri gülüyor mutluluktan.

Öylece kalabalığın arasına karışıyor koşarak, 

ben de durmuş onu izliyorum içim burkularak. 

Şimdi mutlu ve aç bir insan yavrusu.

İLKER SEMERCİ