İnsan

İnsan I

Sen kırmızı
ben siyah
diğeri mavi
öyle mi

unutmuşuz çocukluğumuzu
annemizin sütünün rengi neydi

İnsan II

Ne kadar çok otobüs
her biri tıklım tıklım, her biri yolcu dolu

Ne kadar çok yol
her biri ayrı ayrı, sanki yok sonu

Ne garip ev
bir penceresinde şehrin yansıması
bir penceresinde mezarlık manzarası

İnsan III

Dua
beddua
gülümseme
söylenme
imla hatası
küfrün saltanatı

sevgisi
nefreti
aşkı
tutkusu
ihaneti

bilgisi
alimliği
cehaleti

bu karmaşa içersinde
kurduğumuz cümleler kusursuz
insanız işte
iki dudak arasında yaşıyoruz