İnsan

Bakışlarındaki dikliğe gerek yoktu 

Aslında bütün çabası 

Büyümek üzerine kurulmuştu 

Oysa büyümek yaşam ve zaman işiydi 

Ve bir gün geldi çattı ki 

Aslında hiç büyüyemeyeceğini 

Hep insan olacağını farketti 

Aslında bilgelik bundan ibaretti 

Bunu kabul etmekten 

Ve ertesi gün oldu 

Hayata baktığında 

Kendini gördü 

Yaşayacak kendini 

Ve şöyle bir gülümsedi içinden 

Dışarı ses etmedi 

Ah dedi kendinden 

Ve her şey aslında benim boş çabam 

Oysa sahip olduğum herşey vardıklarım 

Ve herşeyden önemlisi 

Yarın varacaklarım 

Yani öğrendiğim hiç bir şey 

Bugünkü benden öte değil 

İşte ben bu yüzden ben insanım 

Büyümediğim için...