İnsan

Hepimiz biliyoruz, bir fikrimiz var, kendimizden taniyoruz az yada cok, nedir "insan" ama sahiden bildigimiz gibi mi dersiniz.

Ici baska, disi baska, akli baska, zihni baska, dili baska, akli baska garip bir bilesik. Tam tanidim yada guvendim diyorsunuz, neler geliyor basiniza.

Olmasi gerektigi gibi mi olmali? Gorundugu gibi mi? Insan olmak her yigidin harci mi?

Sahiden her dogan "insan" mi? Insan olmanin olcusu, standardi var mi? Diger canlilardan ayiran ozellikleri nelerdir? Ruhani yonu var mi? Dusunen bir hayvan mi?

Herkesin baktigi penceresi farkli, gordugude elbet farkli.

Dusunen bir hayvan olarak ele alirsak, kurallar koyup, bunlara uymayi mecbur tutmak ve ceza yontemi ile insanlari yonetmek, insanlari cok basite indirgemek olur kanaatimca.

Aslinda milyarlarca insan bu sekilde yonetilmekde, koyun surusu dedigimiz kisim.

Bana gore "insan" en once, ben kimim, nerden geldim, nereye gidiyorum ve burda ne yapiyorum sorusunu sorup, elinden geldigince hayatini bu amaca hizmet ederek geciren kisidir.

Her yonuyle kendini taniyip anlamaya calismayan biri, gercegin yanindan teget gecer. Insan ancak kendini anlayarak, dunyayi ve diger insanlari anlayabilir ve hatta dunyaninda disina cikabilir.

Boyle basit bir sekilde desemde bu cok zorlu bir amactir. Temas ettigin herseyde bir sebep, neden aramak ve hayatini ayni zamanda diger canlilarinda kendi olmalarina ve insanlarin kendini anlamalarina hizmet etmektir.

Kendine ve herseye kutsal bakmak ve saygi gostermektir. Hakkini vererek, sorumluluk alarak yasamaktir. Hayatin her basamaginin farkina varip, olanlari anlayip, sindirmek ve bir ust basamaga cikmaktir.

Bazen tepetaklak dusmek, bazen kivranmak ama baska yolun olmadigini bilip surekli ileri gitmek mecburiyetidir. Kendine meydan okumaktir.

Mesele hayatta kalmak degil, "insan" olabilmek!

Kimse kusursuz degil ama elden geldigince, hergun biraz daha, baska yolu yok.... Bana gore.