İnsana verilen değer.

Nedense "insana değer verme konusunda "  çok zayıfız.

İnsana verilen değer, laf olsun diye yazmıyorum, " deteylarda saklı ' dır. Daha doğrusu böyle olduğunu yaş aldıkça anladım.

Bu satırları yazmamın nedeni bir tanıdığımızın ABD' de yaptığı doğumla ilgili : " doğum sonrası,  ABD' deki  hastanenin  tüm personelinin  gösterdiği yakınlık ve yetkililerin tanıdığı imkanlar " hakkında.

ABD' yetkilileri, yasalar gereği ülkelerinde doğan bebeğe vatandaşlık hakkını tanıdıktan sonra, ilk olarak, ailenin bebekle ilgili yapmak isteyip de yapamadığı harcamaları karşılamak istediklerini teklif ediyorlar.

İkinci olarak da, ister Türkiye'de olsun, ister ABD'de olsun bebeğin eğitim masraflarını  yüklenmek istediklerini teklif ediyorlar.

Eğer diyorlar Türkiye'ye döndüğünde bebeğin hangi yaşta olursa olsun isteyip de alamadığı bir eşya olursa bize bildirin, biz alırız .

Eğer Amerika'da kalmayı kabul ederseniz diğer çocuklarınızın da eğitim masrafları bizim tarafımızdan karşılanacaktır  diyorlar.

Hastaneden taburcu olurken, ahbabımız, arabası olmadığı için taksi tutmak istiyor, müsaade etmiyorlar ve hastanenin aracını tahsis ediyorlar. Biz sizi asla taksiyle göndermeyiz diyorlar. (Özellikle bu konu çok önemli. Biliyorsunuzdur  Mart ayında By Pass ameliyatı oldum. Ameliyattan on gün sonra taburcu olurken hastaneden kimse hangi vasıtayla gideceğimi sormadı. Kalbimin üstünde tuttuğum bir küçük yastıkla kendi arabama bindim. Arabayı eşim kullandı. Kendisi telaşlanıp bir kaza yapsa, henüz kaynamamış olan  kaburgalarım acaba ne hal alırdı? Oysa bir ambülans tahsis etseler, eve daha emniyetli bir şekilde gidebilirdim. İşte bizdeki Bir Numara hastanenin davranışı .)

Evet bir yabancı ülkede bir yabancı insana gösterilen yakınlık, insani davranış böyle.

Biz bu hususları tahayyül bile edemiyoruz.

Demokrasi,insan hakları sadece metinlerde yazılı. Sadece kaba hatlarıyla uygulanıyor.

Ha! Unutmadan ilave edeyim. Ahbabımızın tuhafına giden bir başka konu da, Amerikalı doktorların bebeğinin altını değiştirmesi. Bizde bu işleri hemşireler yapar. Orada böyle bir ayırım yokmuş. İŞTE  BİR BAŞKA EŞİTLİK  de burada kendini gösteriyor.

O kadar çok eksiğimiz var ki!

Acaba nereden başlasak?