İnsani alan

                                                                                      İnsani alan

Biz bilmiyorduk! karşı masadan oturan bir bey çıkıp, masamıza geldi. Ve öfkeyle şunları söyledi her ikimizin de gözlerinin içine bakarak; Siz ikiniz bu masada oturmuş, kendinizi açık açık akıllı kabul ediyor ve insanların aptal olduğunu söylüyorsunuz durmadan birbirinize. Bence başkaları sizin düşündüğünüz gibi asla aptal değiller. Böyle düşünen akılsız sizler aptallar oluyorsunuz, dedi. Daha sonrada söylediklerinin doğruluğundan emin olarak, rahatlamış vaziyette masamızdan ayrıldı.

 

Bizde çok sevgili değerli arkadaşımla birlikte bu söyleneler karşısında her zamanki ağırbaşlılığımızla ve canla başla şunları düşünüp, birbirimize dile getirdik; İnsanlar, olduklarından bir nebze olsun daha iyi bir hayat yaşasınlar istiyorduk ikimizde. Bunu sağlamak için tek tek bireyler olarak bizlerde ufakta olsa yaşama bir not düşebilir, yaşadığımız ana ve geleceğe güzel bir iz bırakabilir miyiz? Ve her durumda her insan için bu mümkün müdür acaba? Ya da şöyle, her insan kendi iyiliği için her şeyde salt iyiyi ararsa dünyada yaşayan insanların kalplerinde daha fazla çiçek açar, ağaç yeşerir, toprağa ekilen tohum daha fazla ürün verir miydi? Bizce hepsi de olurdu. İnsanlar şimdi olduklarından çok daha fazla olarak kardeşlik duygularıyla, birlikte dostça ve mutlu yaşarlardı kesinlikle.