- Kategori
- Şiir
İnsanım ben
Benim, ben Allah'ın Ademi,
Benim, Havva'nın sırrı kademi,
Benden iyi kimse bilmez kıdemi,
Birdir beni yaradan, hakkı bilirim.
Habil, Kabil benim, onlar benim soy,
Olmaz bende kibirlik, hakkın Ahmediyim.
İlkim bu evrende, 63 nurdan Mustafayım ben,
Vahdet zeytinde, incir de birdir, Kesrette bin bir...
Ledündür ilmin noktada, şedde virgül gerekmez.
Gök kubbenin direği hak, makamı kürsüde mukim
Benim ben bu dünyada hakkı temsil edemeyen insan.
Sır da üç, Makam da, Yahya da, İsa da benim, Ademim ben!