İnsanım... Kadınım... İsyanım!

Ben 365 günde var olup, yok sayılanım! 

Mühürlü dudakların arkasındaki sırrım ben… 

Adak ağaçlarındaki çaput, 

Töre mezarlarında açan papatya, 

Şiddetin acısı, 

Kuma yanında sığıntı, 

Kirli dudaklara bacak arası, 

En pahalı et, 

En kolay gözden çıkarılanım… 

Çocuğun gözünde ışık, 

Buğusu tüten çorbada huzur, 

Okşadığım saçlarda umut, 

Yitirilen yıllara sığınak kucağım… 

İsyanım! 

Kadınım! Anayım! 

İnsanım!