İnsanın en güzel resmi kendine en çok benzeyen resmidir

Başkası olamayacağınıza göre kendinizin en iyi hali olmaya çalışın… Gerçi ben yapılabilinirse idolünüz olan kişiyi taklit etmenizin yanlış olmadığını düşünüyorum. Karşımıza en güzel halinizle gelin de nasıl gelirseniz gelin.

Başkası olmaya çalışanlarla ilgili eleştiri başkası olmayı başaramamış ve kendisi olmaktan da çıkmış kimseler içindir.

Kendinizi beğenmeyişiniz, kendinizde bir güzellik yaratacağınız konusunda umudunuz olmayışı zorluk yaratıyor. Beden sınırlı güzellik sağlıyor. Artı davranış güzelliği. Bu da yetmezse bazılarının işe yaradığını söylediği fakat anlamlı bulmadığı sevgi dolu yürek efsanesi de devreye sokulabilinir. Sonuçta bazılarına güzel geliyormuş.

Doğanın kattığı, hayatın yarattığı, fıtratın vücudu, vücudun gülüşü, kalbin duygusu, ruhun güzelliği, doğayla yan yana, hayatla birlikte…

Yani artık böyle de(bütün bunlara rağmen) güzel olamazsanız…

Resimlerde biraz farklı çıkıyoruz ama çirkin de olsa keşke çizgilerimiz gerçek çıksa… Tabii ki güzel olmuyor ama bu gerçeklikte güzellik var ve siz onu görmüyorsunuz!

Tamam, resimlerimizde bambaşkayız, şuna buna benziyoruz (zira biraz biz oramızı buramızı düzeltmişiz, biraz kamera bilgisayar fotoşop hileleri)ama inandırıcı gelmeyince (ki kişi kendini bilir) oluşan hayal kırıklığı daha kötü. Öteki şekilde buruşuk yanaklarımızın güzelliği garanti. Bunu süslü bir hatun yerine doğal bir kadınla beraber olunca daha iyi anlarsınız.

Ve artık beğenenler şekle o kadar çok bakmıyorlar. Haliyle doğal resimler çirkin olsa bile daha çok beğeniliyor. Bakış açısı değişti çünkü. Eskiden ister gerçek ol ister hayal yeter ki Saba melikesi gibi ol tarzı vardı. Şimdi insanlar süslü tarzlardan bıktı, çirkin doğallık bile cazip geliyor.