İnsanın hayatta bir amacı olması gerektiğini biliyorum ama bunun neden böyle olduğunu bilmiyorum

Açıklaması da yok zaten. Yaşamı kolaylaştırmak için deniliyor ama bazen yaşamın önüne geçiyor; amaç için yaşıyoruz sanki.

Neymiş ki bu amaç? İstediğimiz bazı şeyleri yapmak, gerçekleştirmek… Para kazanmak amaçmış mesela… Oğlum zaten mecbursun! Bir iş başarmak… O da normal, mesleğin!

Yani bu amaç denilen şeyin hayat memat meselesi gibi görülmesi tuhaf! Benim hiç amacım yok mesela; yaşıyorum, hepsi bu.

Yaşamın literatürünü hazırlayanlar bilemiyoruz artık Sezar’ın kılıcının parıltısından mı etkilendiler yoksa bir gizli amaçları için mi ne, insanları amaç denilen abuk sabuk yollara sevk eden bir norm hazırlamışlar.

Bunlara göre gayesiz yaşam olmazmış… Yaşıyorsun işte, daha ne gayesi… Olur mu hiç, Atlas Dağlarında Mars’ın kılıcını bulmaları gerekiyormuş!

Zaten yapmamız gereken şeylerin adı ne zamandan beri “amaç” oldu? Çelik çomak oynamak için ordu mu kuracağız? Belki de anlıyorsunuz beni; amaç dizaynları dünya hayatının dengesini bozuyor.

İki takım karşılaştı, maç yapacaklar. Adam gibi oynamak değil, illa yenmek… Peki, “illa yenme”nin sonuçlarını biliyor musunuz? Çünkü amaçları buymuş; yerin dibine batsın amacınız!

Ülkemizin bugünkü hali birilerinin “çok önemli” amaçları için böyle… Hiçbir amaç planlamadım; yine de dolu dolu geçti hayatım. Mecnun Leyla’ya âşık olmak için hedef planı mı yaptı? Mars’a yolculuk bilimin ulaştığı yerde yapılması gereken şey.

Amaç denilen şey bazılarının egolarını tatmin etmek için kurguladıkları macera. Kerim Korkut’un “Yeni Nesil Vatanseverler Hareketi” amaç filam değil, hayatın ta kendisi. Öyle bayrak, flama, sıkılmış yumruklar bize ters; savaşa mı gidiyoruz?