İnsanız işte

İnsanlar gördüm pastayla güne başlıyan,

Kimileri vardı karidesle günü kapatan,

İnsanlar gördüm viski yudumlayan,

Kimilerini gördüm karnını çöpten doyuran,

Ekmeğini taştan çıkaran derler ya!

Gördüm taşları da kıran..

Taşıdığı sırtındaki yükle,

Bir parça ekmek için savaşan..

Küçük bir çocuğun parayı uzatırken bile , çok şeyler alabileceğini umut eden gözleri gördüm bakışlardaki hüzünde,

Ve dudaklardan dökülen kelimeyle

Bununla ne alabilirim diye....

İnsanlar gördüm, masalara uzanan ayaklardaki şımarık sallayışlarda...

İnsanlar gördüm emreden

Sahiplenmiş çağırışlarda....

Sabahın karanlığında, uykusuz gözlerle, soğuğun kavurduğu, suratların gerginliğinde gördüm insanları....

Kahvenin bile lüks olduğu yerde, çay ne kadar? demenin hüznüyle...

Heryerde ve her zaman, kulak verdiğimde kelimelere, değişik geldi sesler kulağıma nedense...

Kimileri zevk-i sefa içinde,

Kimileri bir parça ekmek derdinde.......

Sonuçta kimse kimseye,

Benzemese bile,

İNSANız İşTe.....

Lütfiye Yapar