İnsanlar ve canlılar arasındaki uyum

İnsanlar bu dünyada yanlız değiller, en iyi dostlarımızı unutmayalım; hayvanat ve nebatat. İnsan kendini yanlız hissetmesin diye Allah bizlerle birlikte diğer canlıları da bir uyum içersinde yaratmıştır ve dünyaya çeşitliliği ve cenneti bahşetmiştir.

Tüm canlılar; hayvanlar ve bitkiler olmasaydı dünya gerçekten de sıkıcı bir yer olmaz mıydı? Ağaçlar ve bitkilerdeki renkler ve çeşitlilik dünyayı adeta bir Cennetin görüntüsü vermektedi. Denizlerde yaşayan balıklar ve diğer canlılar ise masmavi gezegenimiz için ayrı bir Cennet.

Tüm bunlarda elbette bir yaradılış sebebi vardır ve tüm canlılar birbirini dengeler. Hayvanlar olmasaydı insanlar olmazdı, ağaçlar ve bitkiler olmasaydı oksijen alamazdık, boğulur giderdik. İnsan yaradılış bakımından ağaç gibidir ve nefes alır. Hayvanlar bizim en iyi dostlarımızdır ve bize etlerinden, kürklerinden ve sütlerinden verirler. Yani biz hayvanları sevmez isek, kendimizi de sevemeyiz. Kediye nankör deriz ama hayvanları sevmeyince acaba gerçek nankör kim olur? Allah Kuran'da her daim bizim Yaradılan varlıklar üzerinde düşünmemizi ister ve bizlere: Sizler ne kadar az düşünüyorsunuz diye de uyarır. Öyleyse önce Yaradılanı sevelim Yaradandan ötürü, tüm varlıkları sevmeyi öğrenelim, dünyada yanlız olmadığımızı hatırlayalım ve hayvanlarla, bitkilerle ve diğer tüm canlıları sevip, saygı gösterelim. O zaman diğer tüm canlıların da bizlere aynı şekilde sevgi ve saygı gösterdiğini göreceğiz.

İşte bu bir yaradılış dengesidir. Bu dengeyi bozmaya çalışırsak kıyamet bizi bulacaktır. Diğer canlıları sevmeyen kendisini de sevemez, başkalarını sevmek ise yine aslında tüm canlıları sevmekle mümkündür.

Karıncayı bile ezmemeye özen gösteren Peygamber Efendimiz Hz Muhammad SAV ve önceki peygamberler (özellikle Nuh Peygamber), Mevlana, Yunus Emre gibi kamil insanlar, sürekli etraflarına, canlılara ve diğer insanlara faydalı olmayı öğütlemişlerdir. Bizi biz yapan tüm kainatın varlığıdır. Mikro alemlerde (içimizdeki hücreler) ve Makro alemlerde (Sonsuz Uzay ve Kainat) her daim Allah ile birdir. Allah ile bir olan kişi tüm canlıları sever ve korur.

Önce kendimizi sevmeyi öğrenelim, sonra içi dışı bir olan canlıları sevelim ki diğer insanları sevme kudretine erişelim. Ama her şeyden önemlisi de gerçek dostumuzu, yani Allah'ı unutmayalım ve her daim onun ile bir olalım. Mana alemleri herkese açık değildir, bu yüzden canlıları, yaradılanı tanıyalım ve sevmek için uğraşalım. Zira tüm canlılar Allah'ı zikretmektedir. İnsan da, başı boş yaratılmış bir varlık değildir, unutmayalım.