İnsanlar ve İnsancıklar.

İnsan (cık )lar, insaf (sızlık) ta sınır tanımaz oldular. Bir dilim ekmeğini bölüşmeye hazır olanların yanı sıra, varlık içinde yaşayıp cebinde akreple gezenlerde o denli fazlalaştı.

Ne zenginin malında gözümüz var , ne " hamd " edenlerin imanında. Biz, yalnız bir ülke'nin garip Milletiyiz..

İnsanlar, insan olmanın gerektirdiği, olmazsa olmazları savunurken, zekâsını, becerisini, emeğini, enerjisini olumlu işler yapmaya harcarken, doğruları uğruna soyutlanmayı göze alırken, bir takım insan (cık) lar; Haccı ticarete , namazı gösterişe , hırsızlığı işbiliciliğe , zekâsını şeytanlığa , emeğini yan gelip yatmaya , enerjisini yalakalık yapmaya sarf ederek yada her devrin adamı olup , suya sabuna dokunmadan yaşayıp gidiyorlar.

Yaşadığımız coğrafya'da, topraklarımız o denli verimli , ekilen tohumlar o denli çabuk kök salıyor ki budamak, kesmek yetmiyor. Toprak verimli olduğu için, tohumun iyisi yada kötüsü fark etmiyor. Bir ekip 10 alıyoruz. Neden mi? Çok açık.. Kibir...

"Ayağının basmadığı toprak senin değildir." sözü boşuna söylenmemiş. Sen o toprakların sahibiysen , karış karış ayağın değecek. Tepede oturup , en büyük benim diye kibirlenirsen, gün gelir senin zannettiğin toprakları yabani otlar sarar...

Duyarlı olup ilgilendiğimiz konulara bakıyorum. Geleneklerimiz , ahlâki değerlerimiz , inançlarımız , vicdanlarımız , duygularımız , düşüncelerimiz , yaşama hakkımız kuşatma altında. Her ortamda , her söylemde , her ilişkide , sen-ben , biz-siz var. Asgari müşterekler de birleşebilmek mümkün değil. Uzlaşı , sadece çıkarlar doğrultusunda geçerli.

Vefa, sevginin devamı olmaktan çıkmış, çünkü sevgi zaten tozlu raflarda yerini almış. Buruk, kırık bir aşk hikâyesi gibi... Aranıp duruluyor..

Dostluk, cep'e indirgenmiş. Hiç yakışmayan ağızlarda, salya durumunda iğrençleşmiş. Dostluk , arkadaşlık kavramları ahlâksız tekliflerle birlikte anılır hale gelmiş. Gösteriş , teşhir , cehalet , ucuz popülizm , vatan hainliği öğünülecek unsurlar haline gelmiş. Adı da çağdaşlık , özgürlük , insan hakları oluvermiş.

Kusur bulmak , insafsızca eleştirmek , insanları küçümsemek , horgörmek , aşağılamak , azarlamak , imtiyaz haline gelmiş. Hattâ böyle davranışlarda bulunanlara, neden ? diye sorulduğunda yanıt şu olmuş ; Doğru bildiğimi ipe gitsem konuşurum !

Ameliyat parası bulunamadığı için can pazarında olan binlerce yaşlı , çocuk , genç ; diğer yanda hırsızlığı tescillenmiş olduğu halde Devlet Hastahanesinde değil yandaşı özel hastahanede ameliyat olan vekil...

"5 Milletvekili gönderdik neredeler ? Bizi zorla itiyorlar." diyen Ağrı'lı bir insan. ; bizi Batı'da hor görüyorlar diyen diğer bir genç , topraklarında yabancılaştığının farkında olmayan bir Halk, kardeşi kardeşe vurduran nifak tohumları , birbirine düşman olmuş , Atalarını inkâr eden , geçmişini bilmeyen gençlik !

İnsanlar ve insanımsılar yüzyıllardan beridir var ve olmaya devam edecek. Olmalılar ki iyi ile kötünün farkı anlaşılabilsin. İyi ve güzel insan olmanın yolu mantık , inanç ve vicdandan geçiyor bence. Bu dengeyi kurabilen insanlar ne denli çoğalırsa, diğerleri ya uyum sağlamak zorunda kalır , ya da kendiliğinden yok olur sistem içerisinde. Ama maalesef dengeler bozulmuş ve biz çürüyoruz !

Sevgilerimle.