İnsanların Size Bir Şekilde İhtiyacı Olsun Yoksa Yalnız Kalırsınız

Bu şekilde ilgi yakınlık neye yarar ki, biliyorum ama başkalarının hiç yüzüne bakmadığı kimseler var yalnız ve mutsuz. Kimse kimseye insanlık olsun diye yakınlık göstermiyor. Ben bakıyorum, benden güzel olmayan kimselerin etrafında daha çok kişi var. Niye ki?

Sonunda öğreniyorum tabi; o kişilerde etraflarında pervane gibi dönen kimselerin istediği bir şey var. Mesela bilgili, o bilgiye ihtiyaç duyuyorlar. Zengin, maddi bir beklentileri var. Şöhretli, onu tanımaktan itibarları artıyor. Kariyer sahibi, bir gün işim düşer falan…

İnsanların size bir konuda ihtiyaçları varsa yalnız kalmazsınız, onları kendinize biraz muhtaç edin.

Elinizden bir iş gelsin mesela, sırf onun hatırına sizinle konuşmak zorunda kalırlar. Varsa yetenek, esprili olun sizinle vakit geçirsinler.

Hiçbir şeyim yok ama iyi bir insanım, o zaman tekkeye gidin!

Böyle dostluğu istemem demeyin, başka çaremiz yok. Ben hayatın piriyim insan sarrafıyım, sırf insanlık olsun diye biriyle dost olanı görmedim.

İlla maddi olması gerekmiyor; mesela dindar dindarla dost, ortak yönleri var çünkü. Hayvan sever, define meraklısı…

Ama daha çok menfaatler insanları yaklaştırıyor, ayıp değil; bir fakire yemek ısmarlayın dostunuz olsun. Varsa durumunuz insanlarla menfaat dostluğu kurun, valla ayıp değil. Benim hiç arkadaşım yoktu, konuşup sohbet etmek için sokakta rastgele kimselere yemek ısmarladım ama yemeği yedikten sonra gittiler. Tekrar konuşmak için tekrar yemek ısmarlamam gerekti.

Bazıları işte atıp tutarlar, ”sen insan ol yeter ki, herkes senin dostun” Yok böyle bir şey, dünya menfaat dünyası.

Adam maç hastası, dost olmak için ben de maç hastası oldum. Karşındakiyle bağlantı kurabilmek için (eğer dişe dokunur bir özelliğiniz güzelliğiniz yoksa) aranızda mutlaka bir şey olması gerekiyor. Nedensiz iletişim selamla bitiyor.