- Kategori
- Şiir
İnsanlarla Çiçekler
Çiçekler güzel ve bakidir vesselam
Kimi soğukta açar, kimi gölgede
Güneşe selam duranlar, gölgede ölürler
Yalnız olamayan, aşksız yaşamayan...
Her birinin kendince dünyası var
Bize neşe vermeden önce de vardılar
Hem de milyonlarca yıl evvel geldiler
Dinozorlardan önce, onlarla beraber
Diğerleri gittiler onlar kaldılar,
Dikkat çekmeden yaşadılar, biz gelene kadar
Öyle sokakları mesken tutmuş evsizler gibi
Her göze görünmeyen insanlar misali
Bizden sonra, mezarımızda açtılar
Onlar güllerle yaşayıp, gönüllere doldular
Biz öldük, onlar soldu, onlar görür, biz uyurduk
Yıllar önce çocuktuk, onlarla beraber büyüdük,
Onlara sormadan yolduk, birbirimize sunduk
Sonra efendim...
Sonra öldük, birbirimizde dirildik
Biz böyle değildik, yaşarken olduk
Bir şeyler oldu bize vesselam…