İnsanlığımız nereye gidiyor?

Merhumun sözüyle başlamak istiyorum; bana insanlardan mı bahsediyorsun? İnsanlar mazide ve tarihin yaprakları arasında kaldılar. Bu gördüklerin birer karikatürden başka bir şey değildir…

Gerçekten de vaziyet bu kadar vahim mi? O anlatılan ve okunan iyi insanlar nerededirler haberiniz var mı? Yoksa sahiden iyi insanlar iyi atlara binip gittiler mi?

Artık birbirimize bile tahammülümüz kalmadı ki iyi bir insan olabilelim arkadaşlarımıza, ailemize çok sert cevaplar verebiliyor, kalplerini kırabiliyoruz. Kendimizi ruhani bir çöküntü de hissediyoruz yaşadıklarımız sanki dünyanın en kötü olayları gibi geliyor. Tanıdıklarımız bu davranışlarımızı sineye çekip çözüm ararken dış dünyamızda ki insanlara verdiğimiz tepkiler çok farklı olaylar doğurabiliyor. Sokaklarda, caddelerde birbirlerine nefretle bakanları, üstünlük taslamak için sert bakış atanları görüyoruz bu davranışlar kimi zaman kavgaya ve hatta daha ileri giderek ölümlere sebep veriyor.

Neden insan canı kıymetsizleşti? Artık ölüm haberlerini rahatlıkla izleyebiliyor yüreğimizin en küçük bir kısmı bile sızlamadan haberi kapayabiliyoruz. Bizleri bu duruma alıştıran etkenler nelerdir? Belki insan gibi yaşayamayışımızdan ya da insan gibi düşünmek, sevmek, hissetmek gibi eylemleri mahlûkların en şereflisi olarak bırakıp, farklı duygular türetip onlara inanmamızdandır. Şimdiki zaman da ters giden bir şeyler var ve bazılarımız bunun farkında, önemli olan sizde birkaç soru işareti bırakabilmekti, yazımı sonuna kadar okuduğunuz için teşekkür ederim.