Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

17 Temmuz '09

 
Kategori
Gündelik Yaşam
 

İnsanlığın ölüşü ve tek efendimiz para

İnsanlığın ölüşü ve tek efendimiz para
 

Lidyalıların bulmasıyla başlayan macera çağlar boyu sürmektedir. Biz bulduk parayı, biz icat ettik ama para bizden hep üstün oldu. Kraliyet zamanlarında kardeş kardeşi öldürdü. Osmanlı zamanına bakarsak kardeş kardeşi, bir hanımsultan kendi oğullarını bazen eşini hatta bazende öz anne babasını. Peki ne için? Hepsi ama hepsi sadece iktidar ve para için. O zamandan bu zamana kendi yarattığımız paranın köleleriyiz. Bu müslümanlıktan önceki putlara tapan insanlar gibi tüm insanlık paraya tapmaya başladı. En azından putlar orda öyle dururlar zarar vermezlerdi. Düşünün hepimiz neye döndük ?

Günümüze geldiğimizde, devir değişmiş olsa da, çağ atlamış olsak ta paranın hükümdarlığı devam etmekte. Hem de bu sefer tamamen hakim olmuş durumda. Bu çağda çok daha acımasız, çok daha can yakıcı ve çok daha fazla güçlendi efendimiz. Bugün internette okuduğum bir haberle çok daha fazla inandım. Bir baba 15 yaşındaki kızını tam iki kişiye satmış inanamadım. Bir insan henüz çocuk yaşta , hem de kendi kızını nasıl satabilir? Bu nasıl bir insan? Para denen canavar neler yaptırabiliyor bizlere? İnsanlık çoktan ölmüş haberiniz yok mu? Nereye gidiyoruz ? Şeytan bile karşımızda melek kalmaya başladı. İnsanlar çoktan şeytanı solladı. Eminim ki zaferini kutluyordur ve o bile şaşırıyordur: ''Bu insanlar benden bile kötü oldular, bu kadarını beklemiyordum '' diyordur.

Acı ama gerçek. Hala tabi ki iyi insanlar var içimizde. Zaten onlarda olmasa dünya bu gidişatla devam edemezdi. Savaşlar, kavgalar bir düşünsenize. Şimdiki Türkiye ' de kimler mutlu? Zengin çok zengin fakir çok daha fakir. Hırsızlık , gasp , cinayetler, intiharlar hat safhada. İnsan olarak kalanlar çaresiz. Hırsızlık çok kötü bir şey ama bebeği aç kaldıysa , hastası varsa bu insan nasıl suçlu olur ? O çok zengin insanlar iş sahaları açıp, kötü durumdakilere yardım etseler böyle mi olur? O kağıt parçaları hepimizin hükümdarıdır. Bunu burdan ilan ediyorum ve altını çiziyorum

Gerçi bu gerçeği herkes çok iyi bilmiş olsa da altını çizmem gerektiğini düşündüm. O kadar canım yandı ki bu durumdam yazmak istedim. Çünkü artık o kağıt parçalarının değiştirdiği insanları tanıyamıyorum. İnsandan farklı bir şey olmuşlar. Paranın kölesi ve yalnız bunun için yaşayanlar. Ama insanlığın unuttuğu bir şey var , kefenin cebi yok. Herkes birgün öleceğini unutuyor.Ne demişler :''Bu dünya kimseye kalmaz , Sultan Süleymana kalmadı böyle hiç bir kitap yazmaz''.

Şimdi bir aynanın karşısına geçin ve samimi bir şekilde insanlığınızı bir dakika olsun sorgulayın. Ne kadar insansınız? İnsanlığımızı bir gün hatırlamak dileğiyle.


Şule Öztürk

 
Toplam blog
: 10
: 745
Kayıt tarihi
: 15.05.09
 
 

Bir Nisan sabahı 1976 yılında Bursa'da dünyaya merhaba demişim. 9 yaşımda yazdığım 23 Nisan şiiri ve..