İnsanlığın teğetleri şimdinin ve sonranın

Amcam Mustafa Ersan’a

Ben içinde bir aynanın buğulandığı yerdeyim

Çenesi bağlanmış bir ömrün sonunda

Kendime dokunmadan aynayı seyrediyorum

Hala sıcak kendi çiylerimi damlatıyorum

Gittikçe itiyorum yüzümü bir yabana

Sonuna kadar boş boş parıldar aynaya bakıyorum

Sürünüyor yüzüm pürüzsüz ve ürkekçe

Düşünüp taşınıyorum geçmişimi

Evin bütün odalarında imgeleri hissettiğim

Geçmiş günlerin anılarından arta kalan

İnsanlığın teğetleri şimdinin ve sonranın

Zamanla rastlantıları yaşadıklarımın

Ölümlerimin içine yayılan tekrar

Geri gelen ve yeniden tekrarlanan bir şarkı

Ölümsüzleştirmek için yaşamı

Korkulacak kadar uzun yaşar meşe

Aynı şeydir yaşam ve ölüm

Engin denizde kalmaz bir anlamı

Ölümün de yaşamın da

Buluttan sulardan öte de

Boralı bir çam ormanının içinde

Eski bir gömütlükte bir selvi dalının altında

Devrimci marşlarla dostların anılarıyla bir tören

Dağılan kalabalığın ardından

Şimdi bu evde odalarda dolaşır insanlığın

İşkenceden geçirilmiş imgelerin

Her odada düşünüp taşınır emek

Yaşam mahkûm gibi saklanır odalara

Mehmet özgür ersan   14.09.2015