İnsanlık nasıl olur, biri bana öğretsin...

Zamansız sevgilerin adamıyım ben. Yaşamışım sevginin en hasını, görmüşüm ihanetin babasını, damarına basınca alemin kabadayısının ve yüzüne söyleyince kusurunu hısımın, terkedilmişim bir anda o insanlık abideleri tarafından. İnsanlık abideleri diyorum, çünkü onlar bana insanlık dersi vermeye kalkanlar.

Onları, gidince ben aramamışım. Niye aramamışım, hiç sormamışlar, ne bana ne kendilerine. Ben aramamışım diye küsmüşler ama onlar da aramamışlar. Ben severken kaçmışlar. Ararken canları sıkılmış konuşmak istememişler. Ama bana söyleyememişler. Ben de sevildiğimi sanmışım. Hep aramışım. Hiç aranmadığım halde.

Ne iyi günümde yanımda olmuşlar, ne kötü günümde arayıp sormuşlar. Hep kendi kusurlarını bana yüklemeye çalışmışlar. İnsanları taraf tutmaya teşvik etmişler. Benimle konuşana küsmüşler, konuşmayanı bağırlarına basıp evlerinin baş köşelerine oturtmuşlar, bana insan değilsin diyen insanlık abideleri.

Çağırmışım gelmemişler. Yalvarmışım görmemişler. Sevmemişler ki en başta. Gidecekleri yere gitmişler, göreceklerini görmüşler. Ama bana gelmemişler. Sözüm ona gelememişler. Ben de inanmışım saf olduğum için. Ben de onları bırakmışım kendi hallerine. Ne halinizin varsa görün demişim. Darılmışlar. Ben insan değil miymişim, neden böyle yapıyormuşum?

Benim kızgın halimi hoş görmemişler. Benden af beklemişler ama benim yaptıklarımı affetmemişler. Her hatamı açığa çıkarıp deşifre etmişler. El aleme 'o kötü, ben iyiyim' edebiyatı yapmışlar. Beni yalnız bırakmışlar, yanımda olmak isteyenlere engel olmuşlar.

Ben onlara of demişim. Hemen darılmışlar. Oysa sevdikleri insanlar yüzlerine küfürler sıralamış ardı ardına, onları alıp bağırlarına basmışlar. Sevilmediğimi buradan anlamışım ben de.

Şimdi ben bu insanlık abidelerini nasıl hoş göreyim. Varsa yüreklerinde bir damla sevgi, varsa yürekleri karşıma çıkıp yüzüme bakmaya, varsa yürekleri benim gibi birini sevmeye, hiç yapmadıkları bir şeyi yapsınlar. Gelsinler yanıma git diyen namert olsun. Dinlesinler derdimi, anlatsınlar dertlerini, söylesinler sevdiklerini, ben de yapmazsam bu dediklerimi, o zaman bana insan değilsin demeye yüzleri olsun.

Ben insan değilsem, onlar insan olsun da görelim. Hodri meydan.