İnsanlık sorunu

İş yaşamı gerçekten dünyadaki en zor imtihan olsa gerek...

Çeşit çeşit insan topluluğu çıkıyor karşımıza ve değişik olgularla karşılaşıyoruz, belkide ömrümüzde karşılaşmamamız gereken herşeyle.

Yıllardır işitiriz iş arkadaşından arkadaş olmaz, kuyu kazar ayak kaydırır diye. Büyükler ne demişse doğru demişler arkadaşlar. İstisnalar elbetteki var ama genel olarak bu maalesef böyle. Bu fikre inanmazdım iş hayatına girene kadar. Ancak öyle şeyler gördüm ve öyle şeylerle karşılaştım ki; inanmamak işten değil.

Yaklaşık 4 yıldır çalışıyorum aynı şirkette. O günden bu güne onlarca çalışma arkadaşım oldu ve çoğu şu an aramızda yok. Tek nedeni ise, insanların işleriyle değil birbirleriyle uğraşmaları. Hala da değişen birşey yok malesef ve bu konudaki tecrübelerime dayanarak diyorum ki; işyeri, ancak kişisel menfaatlere dayanan göreceli arkadaşlık ortamı. Belki ufak çaptaki ve az sayıda eleman çalışan şirketler için geçerli değildir bu söylediklerim, ancak 20'nin üzerinde eleman varsa ve aynı görev üzerinde çalışan ekiplerden oluşuyorsa aksini söylemeyiz.

Ben bunun bir insanlık sorunu olduğunu düşünüyorum. Çünkü tamamen içgüdüsel durumlardan meydana geliyor. Mantıklı hiçbir açıklaması yok yapılanların ve düşünülenlerin. Kıskançlık, çekememezlik, hırs, hoşlanmama vs...

Düşünüyorum da, bir insan, başka biri için çok önemli olan bir olguyu veya sahip olduğu bir metayı nasıl elinden alır? Nasıl rahat uyur geceleri ve nasıl idame ettirir hayatını? Geçici veya daim olan ancak çok gereksiz duygular yüzünden mi bütün bu yapılanlar? İnsanlık adına kimse kimsenin ekmeğiyle, rızkıyla oynamamalı.

Sizce de bu bir insanlık sorunu değil midir arkadaşlar ?