İnsanoğlu Köroğlu (I)

...Bu sabah, sevgili Melek Çoruh'un "Gümüş Saçlı Şövalye" adlı güzel değerli paylaşımını okuduktan, sevgili Dr. Nahide Köroğlu'nun çok anlamlı " Bir Ufak Tebessüm" fotoğrafını da gördükten sonraki duygu ve düşüncelerimi anında harmanladım ve deneme diye yazdım ... Şiirimsi oldu yine...Artık, neyse ... 

İNSANOĞLU KÖROĞLU (I)

Hayat mektebini saymazsam, hümanizmi mektepte yeterince öğretmiyorlar… 

...Sade, arı bir vaziyet; insan olan gönül de bu ateş yanar…
Bir bakış, bir an;" BİR UFAK TEBESSÜM" İhtiyacımız ... Dua... Duacı …
Yazmak, yazmak içimizdekileri boşaltmanın boşalmanın en akil, en duygulu yolu…
Her gün yalnız yaralara yapılan pansuman… Hüzün sokaklarında, insanların kalabalığında, yaralar sulanmasın diye, mehlemi kararınca sürdükten sonra, bir zaman sonra yaranın üstünü açmalı, hava alsın… Onarım; yapılandırma hızlansın, iyice içine çeksin, solusun oksijeni ruh- ten- ruh… Kör olmayın!
İnsanın, insanlığın sür – gitmesi gereken bi dünyada;
" GÜMÜŞ SAÇLI ŞÖVALYELERE" hep ihtiyacımız var… 

“GÜMÜŞ SAÇLI ŞÖVALYELERİ” hep görmek ve seslerini duymak istiyorum; duyunca sevincimden aklım gidecek gibi oluyor…
Sahranın orta bir yerinde, vahalarda ne kadar yeşil, ne kadar güzel SES sesler…
Kum tanesi kadar çok olsalar… 

Daha çok ses ver insanoğlu…
Senden, sizden, “Bir ufak tebessüm” daha dileneyim… Diliyorum...
- Ne olur, nerede? Sesinizde kardeşçe, bırakın da usulcandan yanayım… 

- Düşmanca- kızgınlık- çiğlik.. 

“Boyun eğmem asla sana / Yaksan bile bedenimi
Ben doğarım küllerimden / Gücün varsa durdur beni”

Nil Alaz