İnter pek beter

Prensip olarak, bu sayfalarda, “futbol” yazmadığımı bilenler bilir. Bunca zaman ve yazı içerisinde bir ya da iki futbol yazısı yayınladım. Ancak, Fenerbahçe futbol takımı bizlere, bugün öyle bir gece yaşattı ki, başka bir konu yazsam rahatsız olacaktım.

Dünya ülke ligleri içinde en zor ve pahalı liglerden biri, belki de birincisi olan İtalyan futbol ligi Seri A’yı, son iki sezondur şampiyon olarak kapatmayı başaran; yani o Juventus’ları, Roma’ları, Milan’ları, Lazio’ları dize getiren yıldızlar topluluğu İnter takımı; şampiyonlar ligi mücadelesi için Kadıköy’e geldiğinde, turistik bir Boğaz seyahatine çıkmış gibi rahat ve kendilerine aşırı güvenen bir havaları vardı. Çoğumuz, bu durumu ekranlarımızdan dahi gözlemleyebildik.

İnter teknik direktörünün, ilk yarıda kulübesindeki rahat koltuğunda sakız çiğnerken bizlere yansıyan kareleri, maçın sonlarına doğru sinirden kulübeyi yumruklayan bir “<ı>eşekten düşmüş gariban” resmi çizmekteydi.

Ya o, kaybettiği bir pozisyon sonucu sinirden, önce yumrukladığı topu sonra domates ısırır gibi ısırmaya kalkan İnter’li futbolcu. Uzun yıllar hafızalardan silinmeyecek kareler olarak yansıdı ekranlara.

Figo, Crespo gibi yıldızların sonradan oyuna dahil olmaları da durumu kurtarmaya yetmedi. Yetmesi de imkansızdı.

Son günlerde izlediğimiz Fenerbahçe’den çok farklı bir Fenerbahçe sahadaydı ve modern futbol dersi veriyordu tüm dünyaya. Biraz Deniz Barış ve Önder Turacı dışında adeta tüm oyuncular, futbol hayatlarının en iyi müsabakasını çıkarmaktaydılar.

Futbol tekniğine yönelik fazlaca ayrıntıya girmek istemiyorum. Konunun uzmanı falan da değilim ayrıca. Ancak şunu söylemeliyim ki bu gece, bu takımla, bu kulüple eminim ki benim gibi milyonlarca vatandaşımız gurur duydu.

Emeği geçenleri can-ı gönülden tebrik ediyor ve bizlere böylesine bir sevinç ve gurur yaşattıkları için binlerce teşekkür ediyorum. Sporun güzellikleri ve iyi ahlaka yönelik amaçları anlamında örnek bir gece yaşadık.

Tebrikler Fenerbahçe, tebrikler Sarı Kanarya.