İnternet'e evet, ama abartmadan...

Bugün, 10.02.2010, güzel bir tarih; 0, 1, 2 rakamlarından oluşan tarih… MB sayfamda bu tarihli bir yazı olmasını istedim… İstemesine istedim de, konu yok…

Bilgisayarımın ekranına boş boş bakıyorum, gözlerim internet kısa bağlantısına takılıyor ve konuyu buluyorum;İnternet

Evet, internet öyle bir şey ki…dünyamızı değiştirdi, hayatımızı kolaylaştırdı, pek çok insanla bizi birleştirdi, önümüzde fırsatlar açtı.Yararlı bilgiler, cevapsız sorular, unuttuğumuz bir şeyler, her şey için bir cevap var…

Nerede?

Elbette ki internette.

Her şey kolay ve çabuk bulunabilir.Burada alış veriş yapılabilir, bir şeyler yaratılabilir, iletişim kurulabilir, arkadaş bulunabilir, heyecan da bulunabilir, hatta kendi çocuğunuzla bile tesadüfen karşılaşmak mümkün.

İinternet beraberinde pek çok harikalar getirdi, fakat getirdiği zararları da tam olarak biliyor muyuz? Monitörün önünde oldukları zamanlar, çocuklarımızın hangi sitelerde oluyorlar? Kiminle iletişim kuruyorlar ve ne konuşuyorlar? İnsan psikolojisi kolay etki altında kalabiliyor.Sözler çok güçlü ve bizleri sihirlerine esir alabilirler.

Hepimizin koruyucu zırhı yoktur ve tüm insanlar iyi niyetli değiller. Ben bile internette, çok az da olsa, iletişim kurmaktan etkilenmişimdir… Oysa kendimi; olgun, aklı başında, mantıklı ve dengeli birisi olarak tanıyorum (kendisini beğenmeyen çatlarmış, o bakımdan) Hepimizin başına gelebilir…

Sanal dünyayla bağlantılarımızı abartmamalıyız, her şey ölçülü olduğu zaman güzeldir. Son cümlem bir sözü hatırlattı: “ Hiçbir şey kendiliğinden zehirli değildir; Zehri, yapan dozdur.”
Alıntı, PARA romanından - Pierre Rey. Bazı romanlar vardır, unutamazsınız…benim bu romanı unutamadığım gibi. Sahneler, kahramanlar, sözler, çıkıverir böyle birden dimağımızın derinliklerinden. Bazı romanlar vardır ise, okurken bile birkaç sayfa önce okuduklarınızı unutuveriyorsunuz…KAYIP SEMBOL- Dan Brown gibi. En son okuduğum ve yarısından fazlasını devrettiğim roman. Su gibi ve heyecanla okuyorum, ama…daha okumamı tamamlamadan, unutacağımı biliyorum, tıpkı Yazardan okuduğum diğer romanlarını unuttuğum gibi…

Konuyu yine dağıtmadan, İnternete döneyim. İnternetle abartmamalıyız demiştim. Dışarıda, bugün harika bir gün var. Kış güneşi gülümsüyor… Doğanın, değişmesi için internete gerek yok.

Bir de üzüldüğüm başka bir şey var. Dikkat ettim, gençlerin birbirine yazışmalarına. Yeni, hızlı bir yazışma dil geliştirmişler aralarında…

İyi, yerine, ii; öyle yerine öle…ve dahası, ellerim varmıyor yazmaya. Çocuklarımın yazışmalarından, canım sıkılarak, fark ettim.Onların yaşlarında olsaydım, ben de mi öyle yazardım… Bilmiyorum. Kuşak çatışması dedikleri bu olsa gerek…

Bu yazı belki düşünmememizi sağlar; İnternetle abartmama konusunu. Biliyor muyuz çocuklarımızın şu anda nette nerede olduğunu ve kiminle iletişim kurduklarını?

10.02.2010

Bursa