İnternet gazeteciliği değiştirmedi

“Mükemmel Gazetecilik Projesi’nin, yıllık ‘Haber Medyasının Durumu’ raporunda, internetin birçok yeni görüş, haber ve bakış açısı sunarak, medyayı demokratikleştireceği beklentisinin gerçekleşmediği" belirtildi.”

Bunu 10 yıldır gözlüyorum ve yazıyorum. Çok ses, çoğul düşünce değil, gürültü getirdi. Demokrasi, toplu gürültü değil, çoğul düşünceliliktir.

“Rapora göre, geçen yıl ABD'de Irak savaşı ve başkanlık seçimiyle ilgili 2 konudaki haberler, gazete, televizyon ve haber sitelerinde yer alan haberlerin % 25'ten fazlasını oluşturdu. Irak, İran ve Pakistan çıkarıldığında, ABD'de tüm diğer ülkelerle ilgili verilen haberler, tüm haberlerin sadece % 6'sı oranında kaldı.”

Adamlar, belli konularda hazır çeviriyi kes-yapıştır için kullanmaya bile üşeniyor.

Artı: ‘Voice of America’ (Voa) gibi siteler bile, ABD ile ilgili doğru haber vermiyor. Bir bakıyorsunuz ‘Bbc’ başka türlü yazmış ve o doğru. Örnekse: Mc Cain’in, hem Mr. Obama, hem Mrs. Clinton ile bilye niyetine oynayacağını, henüz hiç kimse yazmadı.

“Proje Müdürü Tom Rosenstiel, ‘Geleneksel haberlerin alıcıları kendi durumlarını korusa da, bu haberleri yapanların durumu sarsılıyor’ dedi. Rosenstiel, NBC News programının David Gregory’yi MSNBC'de bir gece programının sunuculuğuna atarken, Beyaz Saray muhabirliğine devam etmesini istemesinin, gazetecilerden daha fazla çalışmalarının istenmesinin bir örneği olduğunu belirtti.”

Beyin emeği sömürüsü, medya patronlarının global huyudur. Eski hamam, eski tas.

“Haberin sürekli güncellenen bir hizmet olma özelliğinin arttığına dikkati çeken Rosenstiel, geçen hafta New York Times gazetesinin, New York valisinin bir hayat kadınıyla ilişkisi olduğuna ilişkin ilk haberi öğleden sonra internet sitesinde yayına vermesiyle birlikte, haberin günün haberi haline gelmesini örnek verdi.

Rosenstiel, birkaç yıl önce ‘online’ haberler bir gazetenin morgu gibi görülürken, artık ‘online’ habercilik sayesinde eskiden gazetelerin öğleden sonraki baskılarının online olarak yeniden doğduğunu söyledi. Öte yandan haber siteleri okuyucuların bakacağı nihai yer olmaktan da çıkıyor. Bireysel blog sayfaları bile, okuyucuya daha fazla bilgi bulabileceği çok sayıda başka adres sunuyor.”

Külliyen yanlış. Verilen örnekten belli, konu magazin, siyaset değil. Değil günü gününe, 3 aylık haberler internet nüshalarına konuyor (ki gazetecilikte buna yedek / joker haber denir). Bu özellikle bilim bölümleri için geçerli.

Artı: Haber kanallarının internet nüshaları, gazetelerden daha yavaş olarak günü takip ediyor. Maç gibi, seçim gibi, anı anına süren olaylarda, haber kanallarının internet siteleri taze haber kaynağı değil.

Şerh: Blog sayfası yazarları, hiçbir yükümlülük almıyor. Yani, onu okudum da, ona uydum da, zarar gördüm, diye dava açamazsınız ama bunu bir gazeteye yapabilirsiniz.

“Araştırmada, beklenmedik şekilde, başlıca medya kuruluşlarının işlettiği sitelerin dışarıdan yapılan yorumlara karşı, vatandaş girişimlerinin kurduğu internet sitelerinden daha açık olduğu da ortaya çıktı.”

Külliyen yanlış. Hiçbir dünya gazetesinin internet sitesinde, patronunun aleyhindeki bir belgeyi yayınlatamazsınız.

Artı: Bir gazetede kabul edilen yorum sayım, reddedilenden az.

Projenin yaptığı başka bir araştırmaya katılan gazeteciler, büyük oranda, ‘online’ gazeteciliğin kendileri için getirdiği değişikliklere karşı çıkmaktan çok, onu benimsiyorlar.Gazetecilerin çoğu, blog yazmayı sevdiğini ve okuyucuların haberlerle ilgili postalarını yararlı bulduğunu belirtirken, multimedya alanında bir iş yapmaları istendiğinde, bunu bir ek çalışma olarak değil, kendilerini geliştirici bir deneyim olarak görüyor.

En azından Türkiye’de böyle değil. Köşe kadılarımız, blogculara feci gıcık, çünkü külli maaşlarla yaptıkları işleri, birileri çıkıp bedava yapıyor.

Çift tırnak içindeki haber alıntıları:

http://www.sabah.com.tr/haber, 62A825D17E7A49A3A2994C355F39C47E.html

Sonuç:

Matbu olsun, internette olsun, medyanın işi dezenformasyon. Zaten onun için oraya o kadar yatırım yapılmış durumda. İnsanlara, daha önce hayatta adını duymadıkları, arkopal yemek takımını pazarda aratmayı nasıl becerdiler sanıyorsunuz?