İntiharı çiziyor görünmeyen eller

yaşamda yanık günler sürmede
yangında ilk kurtarılacak olan onur
boşuna susmak kaybediş
boşluğa bağırmak kazanç/

hepimize yeterdi bu dünya
ölümlü olduğumuzu unutmasaydık eğer...

bilgeliğimiz sükûtumuz altın/da
susmuyoruz biz aslında
ağaçların ıslığı eşlik ediyor
vuslata hazırlanıyorlar toprakla

korku tüneline sokup
ağızlardan döküleni hapsediyorlar kör kuyuya
hayal bahçelerini tarumar edenler
vebalı dillerini sürerlerken bedenlere
içlerindeki tünelde yürüyen umudun siperini unutuyorlar

onlar üzerlerine kanayan geceyi örtüp
yalnızlığın kuytusundan elele çıkarak
çalıyorlar gözlerine ufku tutuşturacak mavi sürmeyi
yoldaşları sabır
saçları düğümlerinden çözülüp
dallarına yürüyecek suyla
çiçek açacak günün gelmesini bekliyorlar

aldırmayın batmayan gemiyi batırmaya çalışanlara
ortaçağ bekçileri onlar
oysa bilmiyorlar "ölürsek topluca öleceğiz"

zafer türküsü yakındır yakın
siz kendinizi vandallardan sakının
kirletmesin kalbinizi kara hüzün
beyazlar dökün beyaz sayfalara
nakşedin ölümsüzlüğü nakşedin...

ilenç yağdıran* boğuk lekeli sesleri sürünce uzağa
gözlerinizde süren sessizliğin çığlığı çağıldayacak
zamanın yıktıkları yeniden yapılanacak
unutmayın vardır rüzgarın tersine esmişliği
sudaki taş ta oynar yerinden
uçarak kalkacaksınız çivili halıdan/ uçarak
temize çekilecek bütün karalamalar

kendini gör/mez/termeyen aynalara bakanlar
intiharları çiziyorlar elleriyle
sabırla bekliyor Yaradan
annelerin yaralı yürekleri pır pır uçmada
durmadan ayetel kürsü okuyorlar çocuklarına
babalarının yokluğu omuzlarında...

Hâdiye Kaptan
(c)-Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir