İnto the Wild

Bir arkadaşım da sistemden, şehir hayatının sağlığımız üzerindeki olumsuz etkisinden, kalabalıktan şikayetlenir, yaban hayat sürmek istediğinden dem vurur, ara sıra kendi anlattıklarından olmalı, galeyana gelerek "Into the Wild" (Yabana doğru) diye bağırırdı. Aradan daha birkaç ay geçmeden bu arkadaşım şehrin merkezinde eski bir binayı kiraladı. Binanın önünde arkasında ne kadar boş arsa varsa hepsine masa yığıp cafeciliğe başladı. 

 

Ben bu değisimi gördükten sonra kendisiyle konuşmaktan uzak durdum, açıkçası içimden konuşmak gelmedi. 

 

Fakat bazen işim gereği cafesinin önünden geçtiğimde onu, yüzünde yine eski günlerdeki heyecanını anımsatan bir gülümsemeyle,  masalarda oturan müşterilerine adisyon açarken görürüm ve o zaman içimden avazımın çıktığı kadar, "Into the Wild" diye bağırmak gelir.