İnzivaya Çekildin

Ey Can,
Kandın o vefasıza
İnandın yalanlarına
Her seferinde tuttun ellerini
Sevda batağında
Bedbaht ettin kendi kendini.
Değerini bilmedi
Yerden yere çaldı seni
Anıların gölgesinde
Günlerin geçti zifiri gece.
Yalandı hep sözleri
Kulağında çınladı alaycı sesleri
Esaretin mateminde
Buruk bir hüzün kaldı içinde
İnzivaya çekildin
Şimdi kendi mahzeninde.

Halide Köksal
22 /Şubat /2018