İpek Böceği misin ?

“Iyyyyyyy aman tanrım ne iğrenç, ne bunlar böyle !”

Kendileri hakkında böyle düşünüldüğüne aldırmadan keyifle kemiriyorlar dut yapraklarını küçük kemirgenler.

Evcil hayvan satan bir dükkânın önünde rastladım onlara. Ve anılarım canlandı birden.

Daha minicikler. Kımıl kımıl hareketli. Bir ay içinde, tombul birer tırtıl haline gelecekler.

Bense onları gördüğüm an hayvan, börtü böcek aşkımın ilk başlangıç yıllarına, onları bir anne şefkatiyle ve sevgiyle, büyük bir karton kutunun içinde beslediğim yatılı okul yıllarıma gidiyorum.

O zamanlar bizim sınıfta herkesin ipek böceği vardı. Çok ufak yumurta halinde alıyor, okulun bahçesinden ve fuardaki dut ağaçlarından topladığımız yapraklarla özenerek büyütüyorduk hayvanlarımızı.

Sınıfta pencere kenarında dururdu karton kutuları. Teneffüslerde onların yaprakları kırt kırt yiyişlerini izler, elimize alıp sever ve bir an önce büyümelerini isterdik. Hiç de iğrenç gelmezdi bize. Onlar bizim kurtçuklarımızdı çünkü. Ellerimizle beslediğimiz. Sorumlu olduğumuz.

Biraz büyüdüklerinde elimize alır hangimizin ki daha tombul daha çabuk büyüdü diye kıyaslardık böceklerimizi.

İpek böceklerim. Çalışkan ve obur sevimli yaratıklar.

İşleri güçleri sabahtan akşama dut yaprağı yemek ve büyümek.

Belirli bir olgunluğa erişince, ağızlarından çıkardıkları beyaz bir salya ile ipekten kozalarını örüp, kendilerini de bu kozanın içine hapsediyorlar.

Kendisini bu kozanın içine hapseden ipek böceği tırtılı bir süre sonra gelişiminin son evresi olan kelebeğe dönüşmeli ve kozasını delerek dışarı çıkıp tutsaklıktan kurtulmalıdır.

Yani koza, ipek böceğinin gelişmesi içindir, içinde yaşamak için değil. Ancak gelişen ipek böceği, kozasını delip kendine göre sonsuz göklere uçarsa, hedefine ulaşmış olur.

Bizim baktığımız ipek böceklerimiz de sonunda kelebek olarak kozalarından kurtulup özgürlüklerine kavuşuyorlardı ama bu çalışkan böceklerin hepsi o kadarda şanslı değil.

İnsanoğlu bu böceklerin emekle üretip içine kendilerini hapsettikleri ipek kozalarından değerli ipek iplikler elde etmek için, onları beslemiş büyütmüş fakat onların kelebek olarak dışarı çıkmalarına izin vermemiştir.

İpek böceğinin içinden çıkabileceği kadar gelişmesini beklemeden kozalar kaynatılır, güzel görünüşlü, yumuşak, parlak ve dayanıklı, kolaylıkla ve iyi boya tuttuğu için daha da güzelleştirilebilen bu ipek liflerden güzel kumaşlar dokunur.

İpek böcekleri hep aklıma, kendi etrafımıza ördüğümüz kendi kozalarımızı getirir.

Emek ve sabırla kendimiz adına yaptığımız yatırımları, çoğu zaman çevresel öğretilerin farkına varamadığımız zorlamalarıyla, bizi özgürlüğümüze kavuşturacağını düşündüğümüz çabalarımızı, etrafımıza sardığımız ve sonunda yine farkına varmadan içine hapsolduğumuz kendi sosyal kozalarımızı.

Tijen Taşlı- İzmir